Recherche sur MycoDB


Il y a 2 champignons qui correspondent à votre recherche par ordre de popularité :


Neofavolus alveolaris (de Candolle) Sotome & T. Hattori (2012) Noms francais : Polypore du murier
Synonymes : Merulius alveolaris de Candolle (1815), Flore francaise ou description succincte de toutes les plantes qui croissent naturellement en France, Edn 3, 6, p. 43 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1821)
Hexagonia mori Pollini (1816), Horti et provinciae veronensis plantae novae vel minus cognitae, p. 35
Daedalea broussonetiae Capelli (1821), Catalogus stirpium quae aluntur in regio horto botanico Taurinensi, p. 63
Cantharellus alveolaris (de Candolle) Fries (1821), Systema mycologicum, 1, p. 322
Polyporus mori (Pollini) Fries (1821), Systema mycologicum, 1, p. 344
Boletus mori (Pollini) Pollini (1824), Flora veronensis quam in prodomum florae italiae septentrionalis, 3, p. 618
Favolus extratropicus Fries (1825), Systema orbis vegetabilis, p. 76
Favolus mori (Pollini) Fries (1825), Systema orbis vegetabilis, p. 76
Favolus canadensis Klotzsch (1832), Linnaea, Ein journal fur die botanik, 7, p. 197
Favolus europaeus Fries (1838) [1836-38], Epicrisis systematis mycologici, p. 498
Polyporus boucheanus var. peponinus Berkeley & M.A. Curtis (1853), The annals and magazine of natural history, series 2, 12, p. 432
Favolus ohiensis Berkeley & Montagne (1856), Sylloge generum specierumque plantarum cryptogamarum, p. 171
Polyporus favoloides Doassans & Patouillard (1880), Bulletin de la Societe botanique de France, 27, p. 355
Favolus alveolaris (de Candolle) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 185
Favolus boucheanus var. peponinus (Berkeley & M.A. Curtis) Saccardo (1888), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 6, p. 393
Favolus striatulus Ellis & Everhart (1897), The American naturalist, 31, p. 339
Hexagonia micropora Murrill (1904), Bulletin of the Torrey botanical Club, 31(6), p. 328
Hexagonia alveolaris (de Candolle) Murrill (1904), Bulletin of the Torrey botanical Club, 31(6), p. 327
Favolus microporus (Murrill) Saccardo & D. Saccardo (1905), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 17, p. 143 ('microsporus')
Hexagonia striatula (Ellis & Everhart) Murrill (1907), North American flora, 9(1), p. 48
Favolus whetstonei Lloyd (1916), Mycological writings, 5, mycological notes n° 44, p. 615, fig. 870
Favolus peponinus Lloyd (1917), Mycological writings, 5, letter n° 66, p. 16
Polyporellus alveolaris (de Candolle) Pilat (1936), Beihefte zum botanischen centralblatt, zweite abteilung, 56(1-2), p. 36
Polyporus alveolaris (de Candolle) Bondartsev & Singer (1941), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 39(1), p. 58
Neofavolus alveolaris (de Candolle) Sotome & T. Hattori (2012), Index fungorum, 313, p. 1 (nom actuel)

References : BK 2 419 ; Marchand 272
Groupe : Polypores
Classification : Basidiomycota / Agaricomycetes / Polyporales / Polyporaceae
Comestibilite : Sans interet
Hapalopilus croceus (Persoon) Donk (1933) Noms francais : Polypore safran
Synonymes : Boletus croceus Persoon (1796), Observationes mycologicae seu descriptiones tam novorum quam notabilium fungorum, 1, p. 87 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1821)
Polyporus croceus (Persoon) Fries (1815), Observationes mycologicae praecipue ad illustrandam floram suecicam, 1, p. 124
Polyporus pini-canadensis Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 157
Polyporus pilotae Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 156
Polyporus hypococcineus Berkeley (1847), in W.J. Hooker, The London journal of botany, 6, p. 319 ('hypococcinus')
Inonotus hypococcineus (Berkeley) P. Karsten (1879), Meddelanden af societas pro fauna et flora fennica, 5, p. 39('hypococcinus')
Inonotus croceus (Persoon) P. Karsten (1882), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 37, p. 71
Fomes pini-canadensis (Schweinitz) Cooke (1885), Grevillea, 14(69), p. 17
Inodermus croceus (Persoon) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 174
Ochroporus croceus (Persoon) J. Schroter (1888) [1889], in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(1), p. 484
Spongipellis hypococcineus (Berkeley) Patouillard (1900), Essai taxonomique sur les familles et les genres des Hymenomycetes, p. 84
Phaeolus croceus (Persoon) Patouillard (1900), Essai taxonomique sur les familles et les genres des hymenomycetes, p. 86
Polyporus castanophilus G.F. Atkinson (1902), The journal of mycology, 8(3), p. 118
Aurantiporus pilotae (Schweinitz) Murrill (1905), Bulletin of the Torrey botanical Club, 32(9), p. 487
Aurantiporus croceus (Persoon) Murrill (1920), Mycologia, 12(1), p. 11
Hapalopilus croceus (Persoon) Donk (1933), Revision der Niederlandischen Homobasidiomycetes, 2, p. 172 (nom actuel)
Tyromyces croceus (Persoon) J. Lowe (1975), Mycotaxon, 2(1), p. 21

References : Julich 2 p. 319 ; BG p. 557 n° 856
Groupe : Polypores
Classification : Basidiomycota / Agaricomycetes / Polyporales / Phanerochaetaceae
Chapeau/Fructification : 3-8 cm, creme orange, finement veloute, (tomentum tres delicat, facilement fletri), etale reflechi ou dimidie .
Lames/Pores : Tubes 1 cm, tres tendres, bien distincts de la trame. Pores 0,4-0,5 mm, subarrondis, orange safrane vif, a orifice tenu, subdente.
Chair : Tendre, fibreuse, creme orange clair a carne safrane, avec des zones aqueuses, creme testace sur le sec.
Habitat : Sur troncs de feuillus, principalement Castanea, Quercus, souvent dans les cavites. Rare, mais constant sur le lieu de la recolte. De juin a decembre.
Spores : Ellipsoides, tres legerement deprimees lateralement et brievement attenuees obliquement a la base, 3-5-(6) x 3-4,5 µm. Basides 15-20-(22) x 4,5-5 µm. Hyphes de la villosite du chapeau libres ou fasciculees, flexueuses, a parois minces, molles, 3-4,5 µm, celles de la trame du chapeau 3-4-(6) µm, a parois minces ou epaisses gelifiees, plus fragiles, plus serrees et souvent incrustees de granules. Les subhymeniales 3-4,5 µm, plus frequemment bouclees, a parois minces incrustees de matiere granuleuse orangee, qui devient jaune pale dans les alcalis.
Comestibilite : Sans interet
Commentaires : Remarques : Pourriture particuliere, le bois est fortement attaque, devient rougeatre et se separe suivant les couches annuelles. On peut en tirer des lamelles qui ont un metre de longueur. Le champignon seche mal, il produit une melasse qui tache le papier.


Pour vous accompagner lors de vos sorties mycologiques, MycoDB vous recommande les guides suivants :