Il y a 3 champignons qui correspondent à votre recherche par ordre de popularité :
| Thelephora caryophyllea (Schaeffer) Persoon (1801) |
|
Synonymes : Peziza radiata Oeder (1769), Flora danica, 8, p. 8, tab. 469, fig. 2 (nom. illegit.)
Helvella laciniata Scopoli (1772), Flora carniolica, Edn 2, 2, p. 478 ('Elvela') Helvella caryophyllea Schaeffer (1774), Fungorum qui in Bavaria et Palatinatu circa Ratisbonam, 4, p. 115, tab. 325 ('Elvela') (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1821) Auricularia caryophyllea (Schaeffer) Bulliard (1785), Herbier de la France, 6, tab. 278 Clavaria flabellaris Batsch (1786), Elenchus fungorum, continuatio prima, p. 227, tab. 28, fig. 159 Merulius caryophylleus (Schaeffer) Withering (1792), A botanical arrangement of British plants, Edn 2, 3, p. 283 Peziza zonalis Retzius (1795), Florae scandinaviae prodromus, Edn 2, p. 325 Craterella ambigua Persoon (1796), Observationes mycologicae seu descriptiones tam novorum quam notabilium fungorum, 1, p. 36, 112 Merisma flabellare (Batsch) Persoon (1797), Commentatio de fungis clavaeformibus, p. 93 Merisma strigosum Persoon (1797), Commentatio de fungis clavaeformibus, p. 94 Merulius radiatus Holmskjold (1799), Beata ruris otia fungis Danicis impensa, 2, p. 56, tab. 29 Thelephora caryophyllea (Schaeffer) Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 565 (nom actuel) Thelephora caryophyllea var. ß radiata Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 566 Peziza caryophyllea (Schaeffer) Lamarck (1804), Encyclopedie methodique, Botanique, 5, p. 218 Thelephora caryophyllea var. a communis Albertini & Schweinitz (1805), Conspectus fungorum in Lusatiae superioris, p. 272 Thelephora flabellaris (Batsch) Fries (1821), Systema mycologicum, 1, p. 433 Thelephora flabellaris var. ß strigosa (Persoon) Fries (1821), Systema mycologicum, 1, p. 433 Craterella caryophyllea (Schaeffer) Gray (1821), A natural arrangement of British plants, 1, p. 652 Thelephora caryophyllea var. γ ambigua (Persoon) Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 112 Merisma palmatum var. γ flabellare (Batsch) Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 158 Thelephora radiata (Holmskjold) Fries (1838) [1836-38], Epicrisis systematis mycologici, p. 535 Thelephora caryophyllea var. ß strigosa (Persoon) P. Karsten (1868), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 9, p. 368 Scyphopilus caryophylleus var. flabellaris (Batsch) P. Karsten (1881), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(1), p. 40 Scyphopilus caryophylleus (Schaeffer) P. Karsten (1881), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(1), p. 40 Phylacteria caryophyllea (Schaeffer) Patouillard (1887), Les hymenomycetes d'Europe, anatomie generale et classification des champignons superieurs, p. 154 Phylacteria radiata (Holmskjold) Bigeard & H. Guillemin (1913), Flore des champignons superieurs de France, 2, p. 451 Phylacteria caryophyllea var. radiata (Holmskjold) Bourdot & Galzin (1924), Bulletin de la Societe mycologique de France, 40(2), p. 122 Thelephora convoluta Velenovskŭ (1939), Novitates mycologicae, p. 167 References : Jamoni 151 ; Julich 2 p. 249 ; Cetto 3 1169 ; FMDS 141 p. 12 ; BG p. 465 n° 737 Groupe : Croutes Classification : Basidiomycota / Agaricomycetes / Thelephorales / Thelephoraceae Chapeau/Fructification : Chapeau infundibuliforme, mince, coriace, assez mou, radieux fibre et lacere, subzone et quelquefois lobule a la surface, brun purpurescent, isabelle ou noisette, puberulent, marge blanchatre, incisee en rameaux lineaires ou elargis . Chair : Hymenium lisse ou finement raye de quelques rides longitudinales, brun violace marron, plus pale et blanchatre aux bords. Habitat : Sur sol gramineux et sablonneux des bois de feuillus, Quercus, Betula, ou a aiguilles, Pinus. Spores : Ovoides ou oblongues, anguleuses, peu et lachement asperulees, souvent 1-guttulees, brun jaunatre clair, 6-8,5-10 x 5-7-8 µm, asperites de 1 a 1,5µm de long. Basides 60-90 x 9-12 µm, a 2-4 sterigmates un peu arques, 6 µm de long. Hyphes a parois minces, hyalines ou un peu brunies, 3-4-(8) µm, a boucles eparses. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole ou cespiteux. Rare. Aout-Decembre. |
| Pseudolachnea hispidula (Schrader) B. Sutton (1977) |
|
Synonymes : Peziza hispidula Schrader (1792), in J.F. Gmelin, Systema naturae, Edn 13, 2, p. 1456 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza strigosa var. ß hispidula(Schrader) Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 648 Peziza discolor Martius (1817), Flora cryptogamica erlangensis, p. 464 (nom. illegit.) Dinemasporium hispidulum (Schrader) Saccardo (1876), Nuovo giornale botanico italiano, serie 1, 8(2), p. 211 Excipula hispidula (Schrader) Cooke & Ellis (1876), Grevillea, 4(32), p. 179 Lachnea hispidula (Schrader) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 83 Lachnella hispidula (Schrader) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 313 Pirottaea hispidula (Schrader) Lambotte (1888), Memoires de la Societe royale des sciences de Liege, serie 2, 14, p. 297 Lachnum hispidulum (Schrader) Rehm (1893), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 889 Dinemasporiella hispidula (Schrader) Bubak & Kabat (1912), Hedwigia, 52(6), p. 358 Pseudolachnea hispidula (Schrader) B. Sutton (1977), Mycological papers (Commonwealth Mycological Institute), 141, p. 167 (nom actuel) References : Ellis 1 p. 299 fig. 1321 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Sordariomycetes / Chaetosphaeriales / Chaetosphaeriaceae Chapeau/Fructification : Fructification erumpente, ferme au debut, puis ouverte a devenir cupulee, brun fonce a noir. Marge ou bordure fortement arquee, noire, a paroi tres epaisse fortement herissee de soies pointues concolores. Habitat : Sur tiges mortes de toutes sortes de plantes herbacees telles que : Urtica dioica, Elymus repens, sur bois mort et ecorces. Recolte en hiver sur Ballota nigra, Epilobium hirsutum, foeniculum vulgare et Solanum dulcamara. Spores : Conidies hyalines, 16-20 x 2-3 µm, septees a l'axe, guttulees,avec setules apicales et basales de 2-3 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Tres frequent. Tout au long de l'annee. |
| Leucoscypha leucotricha (Albertini & Schweinitz) Boudier (1885) |
|
Synonymes : Peziza leucotricha Albertini & Schweinitz (1805), Conspectus fungorum in Lusatiae superioris, p. 322, tab. 7, fig. 5 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza plana Secretan (1833), Mycographie Suisse, 3, p. 299 (nom. inval.) Lachnea leucotricha (Albertini & Schweinitz) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 79 Leucoscypha leucotricha (Albertini & Schweinitz) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 104 (nom actuel) Humaria albostrigosa Rehm (1885), in P. Sydow, Mycotheca marchica, n° 880 Neottiella leucotricha (Albertini & Schweinitz) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 194 References : BK 1 69 ; Medardi 243 ; Cetto 5 p. 623 ; Dennis p. 32 fig. 6i ; Gr. p. 135 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Pezizomycetes / Pezizales / Pyronemataceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, cupuliforme a irregulierement orbiculaire, large de 3-5, jusqu'a 10 mm, entierement blanc, couvert exterieurement de poils concolores, septes, aigus, a paroi mince, legerement gonfles a la base, environ 15 µm, plus longs vers la marge ou ils atteignent 450 µm de longueur,( in.litt. jusqu'a 1000 ), et 10 µm d'epaisseur. Habitat : Sur sol humide, terre sablonneuse, sous les feuilles en decomposition, dans les endroits ombrages a proximite de tourbieres, sous Alnus, dans les zones marecageuses a fougeres. A ete signale sur bois en decomposition de Fagus. Spores : Elliptiques-fusiformes, hyalines, biguttulees, densement et finement verruqueuses, 25-30-35-(38) x 12-15-16 µm. Asques cylindriques, octospores, 300-310-(317) x 13-15-(20)µm. Paraphyses cylindriques legerement en massue,robustes, simples ou divisees, septees et un peu epaissies au sommet d'environ 6 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Juillet- Septembre. Rare. |
Pour vous accompagner lors de vos sorties mycologiques, MycoDB vous recommande les guides suivants :