Recherche sur MycoDB


Il y a 2 champignons qui correspondent à votre recherche par ordre de popularité :


Calloria neglecta (Libert) B. Hein (1976) Synonymes : Tremella sepincola Willdenow (1788), in Romer & Usteri, Magazin fur die botanik, 2(4), p. 18
Tremella urticae Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 628
Tremella miniata Rebentisch (1804), Prodomus florae neomarchicae, p. 284
Dacrymyces urticae (Persoon) Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 231
Fusarium tremelloides Greville (1823) [1822], Scottish cryptogamic flora, 1, tab. 10
Peziza neglecta Libert (1830), Plantae cryptogamicae, quas in Arduenna collegit, 1, exsiccati n° 29 (Basionyme)
Peziza fusarioides Berkeley (1837), Magazine of zoology and botany, 1, p. 46, tab. 2, fig. 4
Calloria fusarioides (Berkeley) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 359
Cylindrocolla urticae (Persoon) Bonorden (1851), Handbuch der allgemeinen mykologie als anleitung zum studium derselben, p. 149
Cylindrocolla sepincola (Willdenow) Bonorden (1864), Abhandlungen der naturforschenden Gesellschaft zu Halle, 8, p. 116 ('saepincola')
Mollisia fusarioides (Berkeley) Gillet (1881), Champignons de France, les discomycetes, p. 120
Calloria urticae (Persoon) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 121
Callorina fusarioides (Berkeley) Korf (1971), Phytologia, 21(4), p. 203
Calloria neglecta (Libert) B. Hein (1976), Willdenowia, Beih., 9, p. 54 (nom actuel)

References : BK 1 285 ; Dennis p. 191 pl. XXVd
Groupe : Pezizes
Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Dermateaceae
Chapeau/Fructification : 0,5-1 mm,sessile, discoide a lenticulaire, erompant, tres charnue. Hymenium ruguleux, orange puis rougeatre au sec. Surface externe et marge identiques.
Stipe : Ferme, concolore, sans odeur ni saveur particulieres.
Habitat : Sur tiges seches d'Urtica dioica.
Spores : Cylindriques-elliptiques, lisses, hyalines, 1 septee a maturite, 11-15 x3-4 µm. Asques cylindriques-claves, octospores, spores biseriees, 65-85-(95) x 7-10 µm. ) Paraphyses filiformes, fourchues, epaissies au sommet de 3 a 4 µm.
Comestibilite : Sans interet
Commentaires : Gregaire a cespiteux. Frequent. Printemps. Remarques : Le stade imparfait est semblable macroscopiquement et se nomme Cylindrocolla urticae. Le stade parfait est tardif et plus rare.
Stictis radiata (Linnaeus) Persoon (1800) [1799] Synonymes : Lichen radiatus Linnaeus (1763), Species plantarum exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas, Edn 2, 2, p. 1645 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Lichen excavatus Hoffmann (1784), Enumeratio Lichenum, p. 47, tab. 7, fig. 4
Peziza marginata Relhan (1788), Flora cantabrigiensis, suppl. 2, p. 29
Lycoperdon oxyacanthae Schrank (1789), Baiersche flora, 2, p. 667
Sphaerobolus rosaceus Tode (1790), Fungi mecklenburgenses selecti, 1, p. 44, tab. 7, fig. 58
Stictis radiata (Linnaeus) Persoon (1800) [1799], Observationes mycologicae seu descriptiones tam novorum quam notabilium fungorum, 2, p. 73 (nom actuel)
Peziza radiata (Linnaeus) Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 674, n° 146 (nom. illegit.)
Peziza aecidioides Nees (1817), Das system der pilze und Schwamme, p. 256, tab. 37, fig. 263
Stictis aecidioides (Nees) Gray (1821), A natural arrangement of British plants, 1, p. 663
Stictis radiata var. ß aecidioides (Nees) Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 336
Melanostroma fusarioides Corda (1829), in Sturm, Deutschlands flora, Abt. III, die pilze Deutschlands, 2, p. 129, tab. 61
Sphaerobolus corii Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 254
Stictis umbellatarum Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 179
Stictis hyssopi Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 180
Schmitzomia radiata (Linnaeus) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 364
Schmitzomia carestiae De Notaris (1863), Commentario della Societa crittogamologica Italiana, 1(5), p. 362
Stictis thelotremoides W. Phillips (1880), in Kalchbrenner & Cooke, Grevillea, 9(49), p. 25
Stictis annulata Cooke & W. Phillips (1880), Grevillea, 9(49), p. 8
Stictis carestiae (De Notaris) Hazslinszky (1886), Mathematikai es termeszettudomanyi kozlemenyek, vonatkozolag a hazai vizsonyokra, 21, p. 180
Schmitzomia annulata (Cooke & W. Phillips) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 379
Stictis corii (Schweinitz) Berkeley (1889), in Saccardo, Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 695
Stictis bromeliaeStarback (1899), Bihang till konglica svenska vetenskaps-akademiens handlingar, 25, 3(1), p. 14
Stictis bambusella Hohnel (1907), Denkschriften der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, 83, p. 30
Stictis excavata (Hoffmann) Rehm (1912), Berichte der bayerischen botanischen gesellschaft zur erforschung der heimischen flora, 13, p. 156
Stictis musae Seaver & Waterston (1941), Mycologia, 33(3), p. 313
Stictis filicicola Seaver & Waterston (1941), Mycologia, 33(3), p. 315
Stictis bengalensis U.P. Singh & Pavgi (1966) [1965], Sydowia : Annales mycologici, editi in notitiam scientiae mycologicae universalis, series II, 19(1-6), p. 244

References : BK 1 304 ; Ellis p. 16 ; Dennis p. 224 ; Gr. 623 n° 1083
Groupe : Pezizes
Classification : Ascomycota / Lecanoromycetes / Ostropales / Stictidaceae
Chapeau/Fructification : Receptacles profondement immerges, orbiculaires, d'abord clos, puis ouverts, a marge elevee, epaisses, blanche, farineuse, decoupee en 3-6 dents rejetees en arriere. Hymenium plan, carne ou jaunatre ( brunissant en vieillissant ), large de 0,5 a 0,75(-0,8o) mm ; la largeur totale avec la marge est de 1 a 1,50 mm.
Habitat : Sur blessures des arbres a feuilles, souvent sur ecorce de Fraxinus.
Spores : Filiformes, lisses, hyalines, multiguttulees, multiseptees a la fin,(150)-180-200 x 1,5-2 µm. Asques cylindrisues, attenues a la base, octospores, spore disposees parallelement (150)-200-220-(250) x 7-10 µm. Paraphyses tres nombreuses et tres greles, filiformes et parfois ramifiees au sommet.
Comestibilite : Sans interet
Commentaires : Isole a gregaire. Peu frequent. Automne-Hiver. Remarque : La base de l'hymenium bleuit sous l'effet de l'iode.


Pour vous accompagner lors de vos sorties mycologiques, MycoDB vous recommande les guides suivants :