Il y a 2 champignons qui correspondent à votre recherche par ordre de popularité :
Calloria neglecta (Libert) B. Hein (1976) |
![]() |
Synonymes : Tremella sepincola Willdenow (1788), in Romer & Usteri, Magazin fur die botanik, 2(4), p. 18
Tremella urticae Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 628 Tremella miniata Rebentisch (1804), Prodomus florae neomarchicae, p. 284 Dacrymyces urticae (Persoon) Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 231 Fusarium tremelloides Greville (1823) [1822], Scottish cryptogamic flora, 1, tab. 10 Peziza neglecta Libert (1830), Plantae cryptogamicae, quas in Arduenna collegit, 1, exsiccati n° 29 (Basionyme) Peziza fusarioides Berkeley (1837), Magazine of zoology and botany, 1, p. 46, tab. 2, fig. 4 Calloria fusarioides (Berkeley) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 359 Cylindrocolla urticae (Persoon) Bonorden (1851), Handbuch der allgemeinen mykologie als anleitung zum studium derselben, p. 149 Cylindrocolla sepincola (Willdenow) Bonorden (1864), Abhandlungen der naturforschenden Gesellschaft zu Halle, 8, p. 116 ('saepincola') Mollisia fusarioides (Berkeley) Gillet (1881), Champignons de France, les discomycetes, p. 120 Calloria urticae (Persoon) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 121 Callorina fusarioides (Berkeley) Korf (1971), Phytologia, 21(4), p. 203 Calloria neglecta (Libert) B. Hein (1976), Willdenowia, Beih., 9, p. 54 (nom actuel) References : BK 1 285 ; Dennis p. 191 pl. XXVd Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Dermateaceae Chapeau/Fructification : 0,5-1 mm,sessile, discoide a lenticulaire, erompant, tres charnue. Hymenium ruguleux, orange puis rougeatre au sec. Surface externe et marge identiques. Stipe : Ferme, concolore, sans odeur ni saveur particulieres. Habitat : Sur tiges seches d'Urtica dioica. Spores : Cylindriques-elliptiques, lisses, hyalines, 1 septee a maturite, 11-15 x3-4 µm. Asques cylindriques-claves, octospores, spores biseriees, 65-85-(95) x 7-10 µm. ) Paraphyses filiformes, fourchues, epaissies au sommet de 3 a 4 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a cespiteux. Frequent. Printemps. Remarques : Le stade imparfait est semblable macroscopiquement et se nomme Cylindrocolla urticae. Le stade parfait est tardif et plus rare. |
Stictis radiata (Linnaeus) Persoon (1800) [1799] |
![]() |
Synonymes : Lichen radiatus Linnaeus (1763), Species plantarum exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas, Edn 2, 2, p. 1645 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Lichen excavatus Hoffmann (1784), Enumeratio Lichenum, p. 47, tab. 7, fig. 4 Peziza marginata Relhan (1788), Flora cantabrigiensis, suppl. 2, p. 29 Lycoperdon oxyacanthae Schrank (1789), Baiersche flora, 2, p. 667 Sphaerobolus rosaceus Tode (1790), Fungi mecklenburgenses selecti, 1, p. 44, tab. 7, fig. 58 Stictis radiata (Linnaeus) Persoon (1800) [1799], Observationes mycologicae seu descriptiones tam novorum quam notabilium fungorum, 2, p. 73 (nom actuel) Peziza radiata (Linnaeus) Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 674, n° 146 (nom. illegit.) Peziza aecidioides Nees (1817), Das system der pilze und Schwamme, p. 256, tab. 37, fig. 263 Stictis aecidioides (Nees) Gray (1821), A natural arrangement of British plants, 1, p. 663 Stictis radiata var. ß aecidioides (Nees) Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 336 Melanostroma fusarioides Corda (1829), in Sturm, Deutschlands flora, Abt. III, die pilze Deutschlands, 2, p. 129, tab. 61 Sphaerobolus corii Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 254 Stictis umbellatarum Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 179 Stictis hyssopi Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 180 Schmitzomia radiata (Linnaeus) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 364 Schmitzomia carestiae De Notaris (1863), Commentario della Societa crittogamologica Italiana, 1(5), p. 362 Stictis thelotremoides W. Phillips (1880), in Kalchbrenner & Cooke, Grevillea, 9(49), p. 25 Stictis annulata Cooke & W. Phillips (1880), Grevillea, 9(49), p. 8 Stictis carestiae (De Notaris) Hazslinszky (1886), Mathematikai es termeszettudomanyi kozlemenyek, vonatkozolag a hazai vizsonyokra, 21, p. 180 Schmitzomia annulata (Cooke & W. Phillips) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 379 Stictis corii (Schweinitz) Berkeley (1889), in Saccardo, Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 695 Stictis bromeliaeStarback (1899), Bihang till konglica svenska vetenskaps-akademiens handlingar, 25, 3(1), p. 14 Stictis bambusella Hohnel (1907), Denkschriften der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, 83, p. 30 Stictis excavata (Hoffmann) Rehm (1912), Berichte der bayerischen botanischen gesellschaft zur erforschung der heimischen flora, 13, p. 156 Stictis musae Seaver & Waterston (1941), Mycologia, 33(3), p. 313 Stictis filicicola Seaver & Waterston (1941), Mycologia, 33(3), p. 315 Stictis bengalensis U.P. Singh & Pavgi (1966) [1965], Sydowia : Annales mycologici, editi in notitiam scientiae mycologicae universalis, series II, 19(1-6), p. 244 References : BK 1 304 ; Ellis p. 16 ; Dennis p. 224 ; Gr. 623 n° 1083 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Lecanoromycetes / Ostropales / Stictidaceae Chapeau/Fructification : Receptacles profondement immerges, orbiculaires, d'abord clos, puis ouverts, a marge elevee, epaisses, blanche, farineuse, decoupee en 3-6 dents rejetees en arriere. Hymenium plan, carne ou jaunatre ( brunissant en vieillissant ), large de 0,5 a 0,75(-0,8o) mm ; la largeur totale avec la marge est de 1 a 1,50 mm. Habitat : Sur blessures des arbres a feuilles, souvent sur ecorce de Fraxinus. Spores : Filiformes, lisses, hyalines, multiguttulees, multiseptees a la fin,(150)-180-200 x 1,5-2 µm. Asques cylindrisues, attenues a la base, octospores, spore disposees parallelement (150)-200-220-(250) x 7-10 µm. Paraphyses tres nombreuses et tres greles, filiformes et parfois ramifiees au sommet. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Peu frequent. Automne-Hiver. Remarque : La base de l'hymenium bleuit sous l'effet de l'iode. |
Pour vous accompagner lors de vos sorties mycologiques, MycoDB vous recommande les guides suivants :