Il y a 40 champignons qui correspondent à votre recherche par ordre de popularité :
Psilachnum chrysostigmum (Fries) Raitviir (1970) |
![]() |
Synonymes : Peziza chrysostigma Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 128 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza mellina Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 290 Helotium chrysostigma (Fries) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 355 Peziza versicolor Desmazieres (1853), Annales des sciences naturelles, botanique, serie 3, 20, p. 230 (nom. illegit.) Peziza aspidiicola Berkeley & Broome (1854), The annals and magazine of natural history, series 2, 13, p. 465 Helotium versicolor P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 239 Mollisia aspidiicola (Berkeley & Broome) Quelet (1879), Bulletin de la Societe botanique de France, 26, p. 234 Phialea versicolor (P. Karsten) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 106 (nom. illegit.) Helotium aspidiicolum (Berkeley & Broome) Rehm (1880), Ascomyceten, 12, n° 560 Erinella chrysostigma (Fries) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 304 Cistella versicolor (P. Karsten) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 320 Erinella aspidiicola (Berkeley & Broome) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 304 Calloria chrysostigma (Fries) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 328 Lachnella aspidiicola (Berkeley & Broome) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 245 Mollisia versicolor (P. Karsten) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 195 Pezizella chrysostigma (Fries) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 288 Dasyscyphus aspidiicolus (Berkeley & Broome) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 451 Pseudohelotium versicolor (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 296 Pezizella aspidiicola (Berkeley & Broome) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 684 Pezizella versicolor (P. Karsten) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 683 Hymenoscyphus aspidiicola (Berkeley & Broome) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 72 Hymenoscyphus chrysostigma (Fries) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 71 Mollisia chrysostigma (Fries) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 218 Atractobolus aspidiicola (Berkeley & Broome) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 445 Urceolella versicolor (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 129 Micropodia aspidiicola (Berkeley & Broome) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 128 Micropodia chrysostigma (Fries) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 128 Pezizella aspidiicola f. robertianiAde (1923), Hedwigia, 64(1-6), p. 317 Phialea chrysostigma (Fries) Hohnel (1926), Mitteilungen aus dem botanischen Institut der technischen hochschule in Wien, 3(2), p. 78 Hyaloscypha pteridina Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 282 Pezizella sulphurea Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 174 Allophylaria chrysostigma (Fries) Nannfeldt (1939), Transactions of the British mycological Society, 23(3), p. 246 Psilachnum chrysostigmum (Fries) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 104 (nom actuel) Lachnum aspidiicola (Berkeley & Broome) M.P. Sharma (1986), Nova Hedwigia, 43(3-4), p. 402 References : BK 1 196 ; Gr. p. 472 . Ellis p. 567 ; Dennis p. 132 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Apothecie superficielle, sessile ou faiblement pedicellee, environ 0,6 mm de diametre. Hymenium finement duveteux, blanc a blanchatre comme d'ailleurs la marge et la surface externe. Stipe : Indistinct ou tres court, finement duveteux, cylindrique. Habitat : Tres souvent ur tiges mortes de Pteridium aquilinum ( fougere imperiale ), mais egalement sur tiges d'autres fougeres, ainsi que sur petioles morts de Nephrodium filix-mas. Spores : Claviformes a larmiformes, lisses, hyalines, non guttulees, 4-6 ( 7 ) x 1-1,25 (1,4)µm, J-. Asques cylindriques,un peu en massue, 28-38 x 4-5 µm, octospores, spores biseriees. Paraphyses cylindriques, filiformes, larges d' environ 1,5µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Assez commun. De Novembre a Mai. |
Mollisia cinerea (Batsch) P. Karsten (1871) |
![]() |
Synonymes : Peziza cinerea Batsch (1786), Elenchus fungorum, continuatio prima, p. 197, tab. 26, fig. 137 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza viridis Bulliard (1787), Herbier de la France, 8, tab. 376, fig. 4 Tremella cinerea (Batsch) Relhan (1788), Flora cantabrigiensis, suppl. 2, p. 22 Peziza callosa Batsch (1789), Elenchus fungorum, continuatio secunda, p. 95, tab. 39, fig. 219 Octospora callosa (Batsch) Baumgarten (1790), Flora lipsiensis, p. 648 Peziza glabra Hoffmann (1790), Vegetabilia cryptogama, 2, p. 24, tab. 7, fig. 2 Octospora cinerea (Batsch) Baumgarten (1790), Flora lipsiensis, p. 649 Peziza callosa var. 1 ardosiaceaBulliard (1791), Histoire des champignons de la France, 1, p. 252, tab. 416, fig. 1 Peziza callosa var. 2 albaBulliard (1791), Histoire des champignons de la France, 1, p. 252 Peziza callosa var. 3 viridis (Bulliard) Bulliard (1791), Histoire des champignons de la France, 1, p. 252 Peziza pulvinata J.F. Gmelin (1792), Systema naturae, Edn 13, 2, p. 1457 Peziza crispa J.F. Gmelin (1792), Systema naturae, Edn 13, 2, p. 1458 Peziza plana Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 417 Peziza obconica Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 428 Peziza alnea Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 423 (nom. illegit.) Peziza cinerea var. b subcarneopallens Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 143 Helotium cinereum (Batsch) P. Karsten (1866), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 8, p. 207 Niptera cinerea (Batsch) Fuckel (1870) [1869-70], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 23-24, p. 292 Trochila cinerea (Batsch) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 244 Mollisia cinerea (Batsch) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 189 (nom actuel) Mollisia callosa (Batsch) Gillet (1881), Champignons de France, les discomycetes, p. 127 Peziza subcarneopallens (Fries) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 336 Mollisia complicatula var. pallidior Feltgen (1903), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(3), p. 22 Humaria pusilla Feltgen (1903), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(3), p. 5 References : BK 1 274 ; Cetto 4 1653 ; Ellis 2 p. 10 fig. 30 ; Dennis p. 183 pl. XXIIIb ; Page Image for Protologue. Gr. p. 501 n° 865 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Dermateaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, urceole au debut, puis bientot plan, etale-ondule, et meme parfois un peu lobe, large de 0,5 a 1,5, jusqu'a 2 mm, grisatre ou cendre au dessus, gris noiratre cendre obscur en dessous, avec la marge plus claire ou blanchatre a l'etat jeune, formee de cellule allongees ou poils tres courts et obtus. Habitat : Espece commune sur les vieux bois pourris et les branches mortes humides en particulier sur Quercus et Fagus, mais egalement sur Acer, Betula, Castanea, Crataegus, Fraxinus, Pinus, Rhododendron, Rubus, Salix, Ulex, etc... Spores : Elliptiques, parfois faiblement arquees, lisses, hyalines, 7-9 x 2-2,5 µm.( d'apres Boudier 6-12 x 2-3 µm). Asques cylindriques-claviformes, octospores, (40)-50-70 x 5-6 µm, spores uniseriees. Paraphyses simples ou divisees a la base, droites, obtuses, regulierement epaissies de la base au sommet, ou cylindriques arrondies aux extremites, larges de 3-4 µm, septees au-dessous du milieu, remplies au debut d'un liquide oleagineux refringent qui se desagrege ensuite en gouttelettes ou en granulations. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a cespiteux,(en croissance serree ). Frequent. Toute au long de l'annee. |
Bisporella sulfurina (Quelet) S.E. Carpenter (1974) |
![]() |
Synonymes : Helotium sulfurinum Quelet (1880), Grevillea, 8(47), p. 116 (Basionyme)
Calycella sulfurina (Quelet) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 112 Calycina sulfurina (Quelet) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 449 Bisporella sulfurina (Quelet) S.E. Carpenter (1974), Mycotaxon, 1(1), p. 59 (nom actuel) References : BK 1 178 ; Eyssartier et Roux p. 1062 ; Ellis p. 4 fig. 5 ; Gr. p. 313 n° 502 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile ou substipite, d'abord turbine et urceole, puis etale, mais toujours cupule avec la marge souvent un peu ondulee, large de 0,5 a 2 mm, lisse, jaune sulfurin dore, parfois entierement blanc, pruineux-pulverulent a l'exterieur. Habitat : Sur branches mortes de feuillus, Acer, Cornus, Crataegus, Fagus, Fraxinus, Quercus, Tilia, Ulex et Ulmus. ( in litt. trouve sur branches mortes de Pinus ). Spores : Oblongues-subfusiformes, droites ou un peu courbees, hyalines, lisses, presentant a l'interieur plusieurs petites gouttelettes ou des granulations jaunatres, parfois un peu etranglees vers le milieu et 1-septees, 9-12 x 3-4 µm.( Boudier ),(in litt. 8-10(12) x 2 µm.). Theques cylindriques-claviformes assez longuement attenuees a la base, octospores, 80-100-(150) x 5-8-(10) µm.( in litt. 60-90 X 4-4,5µm ). Paraphyses filiformes et remplies de guttules jaunatres. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole mais le plus souvent fascicules et soudes a la base. Rare. De Septembre a debut Mars. Remarques : Le plus souvent sur vieilles fructifications de Sphaeriales ; exemple : Diatrype stigma et Diatrypella favacea ). |
Mollisia fusca (Persoon) P. Karsten (1871) |
![]() |
Synonymes : Peziza fusca Persoon (1795), in Usteri, Annalen der botanik, 15, p. 29 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza pruni-avium Persoon (1800) [1799], Observationes mycologicae seu descriptiones tam novorum quam notabilium fungorum, 2, p. 82 Peziza fusca var. ß obscura de Candolle (1815), Flore francaise ou description succincte de toutes les plantes qui croissent naturellement en France, Edn 3, 6, p. 18 Peziza griseopulveracea Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 174 Peziza subiculata Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 174 Peziza mortuaria Cesati (1855), in Rabenhorst, Klotzschii herbarum vivum mycologicum, Edn 2, n° 18 Helotium fuscum (Persoon) P. Karsten (1866), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 8, p. 206 Tapesia fusca (Persoon) Fuckel (1870) [1869-70], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 23-24, p. 302 Trochila fusca (Persoon) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 244 Mollisia fusca (Persoon) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 207 (nom actuel) Peziza vincta Cooke & Peck (1872), Grevillea, 1(1), p. 6 Peziza atrofusca Berkeley & M.A. Curtis (1875), Grevillea, 3(28), p. 156 Tapesia pruni-avium (Persoon) Quelet (1879), Bulletin de la Societe botanique de France, 26, p. 235 Phialea fusca (Persoon) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 113 Tapesia mortuaria (Cesati) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 378 Tapesia subiculata (Schweinitz) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 380 Tapesia vincta (Cooke & Peck) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 372 Tapesia atrofusca (Berkeley & M.A. Curtis) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 373 Tapesia griseopulveracea (Schweinitz) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 380 Tapesia rhois Fairman (1896), Proceedings of the Rochester Academy of science, 3, p. 216 Niptera atrofusca (Berkeley & M.A. Curtis) Underwood & Earle (1897), Bulletin of the Alabama agricultural experiment station,80, p. 203 Tapesia corni f. alniFeltgen (1901), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(2), p. 15 Mollisia convexula Feltgen (1903), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(3), p. 18 Tapesia fusca var. fagiFeltgen (1903), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(3), p. 11 Trichobelonium tomentosum Feltgen (1903), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(3), p. 12 Belonium tomentosum (Feltgen) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 118 References : BK 1 266 ; Gr. p. 522 n°905 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Dermateaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, d'abord noiratre et urceole, puis etale et un peu ondule, large de 0,5-1,5-2 mm, blanchatre ou creme en dessus, brun ou noiratre en dessous et couvert de cellules piliformes clavulees, fuligineuses, plus allongees et plus pales vers la marge. Habitat : Sur ecorce et bois en decomposition de diverses especes, en particulier de feuillus tels que Prunus, Castanea, Alnus, et meme sur tiges mortes de framboisier. Spores : Allongees, subcylindriques ou un peu fusiformes, lisses, hyalines, non septees, ou, et puis parfois uniseptees a la fin, non guttulees ou presentant a l'interieur quelques minuscules gouttelettes ou granulations, 7-12-(15 )x 1,6-2,2-(3)µm. Asques claviformes, attenues au sommet et dans la partie inferieure, octospores, spores biseriees, 45-50 x 6-7 µm, ( d'apres Boudier 65-90 x 6-7 µm), foramen bleuissant faiblement a l'iode. Paraphyses simples ou divisees a la base, obtuses, parfois septees et legerement renflees au sommet, d' abord oleiferes puis granuleuses interieurement, epaisses de 2,5-3 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a cespiteux. Frequent. Du Printemps a l'automne. |
Neodasyscypha cerina (Persoon) Spooner (2005) |
![]() |
Synonymes : Peziza lutescens Persoon (1794), in Romer, Neues magazin fur die botanik, 1, p. 113 (indisponible)
Peziza cerina Persoon (1796), Observationes mycologicae seu descriptiones tam novorum quam notabilium fungorum, 1, p. 43 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822) Peziza marginata Holmskjold (1799), Beata ruris otia fungis danicis, 2, p. 39, tab. 20 (nom. illegit.) Peziza bicolor Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 425 (nom. illegit.) Peziza biformis Hornemann (1818), Flora danica, 27, p. 11, tab. 1620, fig. 2 Peziza pulchella var. γ bicolorPersoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 261 Peziza pulchella var. lutescens (Persoon) Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 261 Dasyscyphus cerinus (Persoon) Fuckel (1870) [1869-70], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 23-24, p. 305 Helotium cerinum (Persoon) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 242 Dasyscyphus atro-olivaceus Fuckel (1871) [1871-72], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 25-26, p. 337 Lachnea cerina (Persoon) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 70 Lachnella cerina (Persoon) P. Karsten (1885), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(6), p. 131 Erinella cerina (Persoon) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 303 Lachnella virginica Ellis & Everhart (1894), Proceedings of the Academy of natural sciences of Philadelphia, 46, p. 349 Atractobolus cerinus (Persoon) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 445 Lachnum cerinum (Persoon) Morgan (1902), The journal of mycology, 8(4), p. 187 Lachnum olivaceosulphureum Rick (1906), Broteria, revista de sciencias naturaes do Collegio de S. Fiel, 5, p. 34 Trichodiscus cerinus (Persoon) Kirschstein (1938), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 36(5-6), p. 398 Perrotia cerina (Persoon) Svrcek (1962), Ceska mykologie, 16(2), p. 96 Belonidium cerinum (Persoon) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 49 Neodasyscypha cerina (Persoon) Spooner (2005), in Sukova, Czech mycology, 57(1-2), p. 168 (nom actuel) References : BK 1 217 ; Cetto 4 p. 585 ; Dennis p. 152 ; Ellis p. 6 ; Gr. p. 439 n° 741 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle tres brievement stipite ou subsessile, urceole, puis cupuliforme, ferme par le sec, large de 0,6 a 1,5 -(2) mm, avec une marge enroulee, brun jaunatre ou couleur de cire a l'interieur, brun fauve et pubescent a l'exterieur. Stipe : Long de 0,25 mm a peine, et noiratre. Habitat : Sur bois mort et cortique de feuillus, Malus, Prunus, Castanea, Corylus, Lagerstroemia, Alnus, Betula, Crataegus, Fagus, Fraxinus, Quercus et Salix. Spores : Ovales-oblongues, ou subfusiformes, lisses, hyalines, sans gouttelettes ni granulations a l'interieur, non septees, 6-8-(10) x 3-4 µm, ( Boudier ). ( in litt. 4-5,5 x 2-2,5 µm). Theques subcylindriques, peu attenuees a la base, octospores, 45-60 x 6-7 µm, spores irregulierement biseriees. Paraphyses lineaires-aigues ou a peine fusiformes, plus longues que les asques, epaisses de 2 a 3 µm, presentant a l'interieur, dans toute leur etendue, de fines gouttelettes ou des granulations jaunatres. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Densement groupe. Commun. Presque toute l'annee, plus particulierement Printemps et Automne. |
Bisporella citrina (Batsch) Korf & S.E. Carpenter (1974) |
![]() |
Synonymes : Peziza citrina Batsch (1789), Elenchus fungorum, continuatio secunda, p. 95, tab. 39, fig. 218 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Octospora citrina (Batsch) Hedwig (1789), Descripto et adumbratio microscopico analytica muscorum frondorosum, 2, p. 28, tab. 8, fig. b Peziza cyathoides Withering (1792), A botanical arrangement of British plants, Edn 2, 3, p. 439 Peziza flava Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 418 Peziza citrina var. ß filicina Fries (1818), Observationes mycologicae praecipue ad illustrandam floram suecicam, 2, p. 306 Calycina citrina (Batsch) Gray (1821), A natural arrangement of British plants, 1, p. 670 Helotium citrinum (Batsch) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 355 Phialea citrina (Batsch) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 109 Calycella citrina (Batsch) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 112 Helotium flavum Klotzsch (1887), in W. Phillips, A manual of the British Discomycetes, p. 156 Helotium alaskae Saccardo (1904), Harriman Alaska expedition, cryptogamic botany, 5, the fungi of Alaska, p. 25, tab. 2, fig. 3 Hyalinia subaurantia (Feltgen) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 107 Calycella flava (Klotzsch) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 95 Helotiella bubakii Rehm (1907), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 5(1), p. 78 Bisporella citrina (Batsch) Korf & S.E. Carpenter (1974), Mycotaxon, 1(1), p. 58 (nom actuel) References : Bon p. 333 ; BK 1 175 ; Eyssartier et Roux p. 1062 ; Dennis p. 119 pl. XVI a ; Ellis 1 p. 4 fig. 23 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile ou brievement stipite, charnu, ferme, un peu cupule au debut, puis presque plan avec la marge proeminente et entiere, large de 1 a 2 - 3 mm, (pas +), citrin, jaune dore ou orange en dessus, a peine plus pale et glabre en dessous. Chair : Charnue, elastique, jaunatre. Stipe : Indistinct. Concolore. Habitat : Ordinairement groupee sur les branches mortes et le bois pourri, (Fagus), in litt. egalement sur d'autres bois pourri de feuillus ). Spores : Oblongues, obtuses ou oblongues-elliptiques, droites ou un peu courbees, hyalines, lisses, presentant a l'interieur 2 gouttelettes assez grosses, souvent accompagnees d'autres plus petites et de quelques granulations, 12-17 x 4,5 µm( in litt. 8-12-(14) x -3,5-5 µm. Asques claviformes octospores, spores irregulierement uniseriees, 100-125-(160) x 7-10-(12) µm. Paraphyses filiformes, simples ou divisees a la base, tres greles, lineaires, non epaissies au sommet, larges de 1,5- a 2 µm environ. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire et cespiteux. Frequent. Ete-Automne. |
Mollisia retincola (Rabenhorst) P. Karsten (1871) |
![]() |
Synonymes : Peziza retincola Rabenhorst (1860), Fungi europaei exsiccati, Klotzschii herbarii vivi mycologici continuatio, Edn 2, serie 2, n° 225 ('retinicola ') (Basionyme)
Helotium retincolum Rabenhorst (1865), in Kalchbrenner, The annals and magazine of natural history, series 3, 15, p. 238 Mollisia retincola (Rabenhorst) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 209 (nom actuel) Tapesia retincola (Rabenhorst) P. Karsten (1885), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(6), p. 137 Mollisia cyanites W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 176 Tapesina retincola (Rabenhorst) Lambotte (1888), Memoires de la Societe royale des sciences de Liege, serie 2, 14, p. 305 Belonium retincolum (Rabenhorst) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 495 Belonidium rhenopalaticum Rehm (1891), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 565 Trichobelonium retincolum (Rabenhorst) Rehm (1891), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 592 Belonidium cyanites (W. Phillips) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 225 Belonium rhenopalaticum (Rehm) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 117 Pyrenopeziza cyanites (W. Phillips) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 133 Belonopsis rhenopalatica (Rehm) Dennis (1962), Persoonia, 2(2), p. 187 Belonopsis retincola (Rabenhorst) Le Gal & F. Mangenot (1966), Revue de mycologie, Paris, 31, p. 5 Niptera rhenopalatica (Rehm) Dennis (1972), Kew bulletin, 26(3), p. 443 References : BK 1 268 Gr. p. 527 n° 915 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Dermateaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, d'abord urceole, puis aplati-margine et un peu ondule, large de 1-2-4 mm et +, blanc jaunatre a ocre jaune au dessus, glabre et noiratre ou fuligineux en dessous, se developpant sur un mycelium noir abondant. Stipe : Tres court, a peine distinct. Habitat : Dans les ruisseaux, a la base des tiges mortes de Phragmites communis et autres. Spores : Cylindriques, mais un peu attenuees aux extremites, droites ou courbees, hyalines, lisses, presentant a l'interieur de petites gouttelettes ou des granulations vers les extremites, 16-21 x 2-3 µm,( Boudier 20-27 x 3-4 µm ), ( parfois obscurement septees a la fin). Asques cylindriques-claviformes, octospores,86-94 x 6 µm ( Boudier 150-180 x 8-10 µm ). Paraphyses simples, lineaires, septees a la base, parfois legerement renflees aux extremites, remplies d'un liquide oleagineux jaunatre. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Peu frequent. Ete ( Mai-Juillet ). Synonyme deTrichobelonium kneiffii selon certains auteurs |
Lasiobelonium corticale (Persoon) Raitviir (1980) |
![]() |
Synonymes : Peziza urceolata Rutstrom (1794), Spicilegium plantarum cryptogamarum Suecicae, p. 19 (nom. illegit.)
Peziza corticalis Persoon (1794), in Romer, Neues magazin fur die botanik, 1, p. 113 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822) Peziza barbata var. ß pellita (Persoon) Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 99 Peziza pellita Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 264 Lachnella corticalis (Persoon) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 365 Helotium barbatum var. ß pellitum (Persoon) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 158 Helotium corticale (Persoon) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 242 Lachnella barbata var. pellita (Persoon) Quelet (1873), Memoires de la Societe d'Emulation de Montbeliard, serie 2, 5, p. 418(414a Lachnea corticalis (Persoon) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 84 Lachnea pellita (Persoon) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 83 Lachnea glandulosa Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 83 Lachnella pellita (Persoon) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 313 Lachnella stockii Cooke & W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 261 Belonium stockii (Cooke & W. Phillips) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 496 Trichopeziza glandulosa (Gillet) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 410 Dasyscyphus corticalis (Persoon) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 87 Lachnella rhizophila Ellis & Everhart (1894), Proceedings of the Academy of natural sciences of Philadelphia, 46, p. 348 Echinella stockii (Cooke & W. Phillips) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 307 Solenopezia corticalis (Persoon) Hennings (1904), Hedwigia, 43(2), p. 72 Lachnum corticale (Persoon) Clements (1906), Cryptogamae formationum coloradensium, 1, n° 86 Niptera stockii (Cooke & W. Phillips) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 141 Lachnella glandulosa (Gillet) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 124 Belonidium corticale (Persoon) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 49 Lasiobelonium corticale (Persoon) Raitviir (1980), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 9, p. 106 (nom actuel) References : BK 1 219 ; Ellis p. 6 fig. 14 ; Gr. p. 447 n° 756 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, d'abord urceole, puis cupule-etale, lisse, large de 1 a 2 mm, creme ou legerement carne a l'interieur, brunatre et couvert de poils a l'exterieur, plus pale vers la marge, incarnat a rose pale-ochrace, gris rose par le sec. Habitat : Sur ecorces et bois pourris de feuillus, Quercus, Fraxinus, Populus tremula, souvent dans les anfractuosites des souches. Spores : Oblongues, obtuses, droites ou fusiformes, lisses, hyalines, granuleuses ou non a l'interieur, 14-16-20 x 3-4 µm, continues ou parfois obscurement uniseptees a la fin. Asques cylindriques-claviformes, octospores, 47-100 x µm, spores biseriees. Paraphyses greles, lineaires ou etroitement fusiformes, septees dans la partie inferieure, epaisses de 2 a 2,5 µm, plus longues que les asques. Poils cylindriques, obtus ou legerement attenues au sommet, le plus souvent flexueux ou courbes, a parois minces, septes, de longueur irreguliere, epais de 3-4 µm, bruns, plus pales dans la partie superieure et y presentant parfois ca et la des cristaux caducs ou lachement incrustes et a terminaison + / - aigue. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire, (en croissance serree ). Frequent. Plutot au Printemps. |
Trichopezizella barbata (Kunze) Raitviir (1970) |
![]() |
Synonymes : Peziza barbata Kunze (1822), in Fries, Systema mycologicum, 2(1), p. 99 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza tryblidioides Rabenhorst (1848), Klotzschii herbarum vivum mycologicum, Edn 1, n° 1130 ('triblidioides') Lachnella barbata (Kunze) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 365 Helotium barbatum (Kunze) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 241 Lachnea barbata (Kunze) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 82 Trichopeziza tryblidioides (Rabenhorst) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 429 Lachnella tryblidioides (Rabenhorst) Rehm (1893), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 861 Lachnum barbatum (Kunze) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 92 Dasyscyphus barbatus (Kunze) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 361 Pyrenopeziza tryblidioides (Rabenhorst) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 134 Trichopezizella barbata (Kunze) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 59 (nom actuel) References : BK 1 213 ; Dennis p. 153 fig.XIX I ; Ellis p. 159 ; Gr. p. 446 n° 755 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, d'abord subglobuleux, cupule puis presque plan, mais legerement margine, ferme, larde de 1 a 1,5 mm, pale en dessus, brun en dessous et couvert d'un epais tomentum forme de poils bruns serres, plus clairs et meme blancs pulverulents, appliques plus longs vers la marge, qu'ils depassent et font paraitre barbue. Habitat : Sur extremites de branches cortiquees, vivantes ou mortes de Lonicera xylostum, egalement sur Clematis, dans les bois calcaires. Plus rarement sur Lonicera caprifolium. Spores : Cylindriques-fusiformes, ou etroitement claviformes et obtuses aux extremites, pourvues de 2 ou 3 petites guttules,8-10-12 x 1,5-2,5-3 µm. Asques cylindrique-claviformes, octospores, 67-80-90 x 5-7 µm, spores biseriees. Paraphyses lanceolees ou lineaires-aigues, de 3 a 4 µm d'epaisseur, depassant les asques. Poils brun-ferrugineux, lisses, obtus, cylindriques ou legerement epaissis au sommet, septes,( plusieurs cloisons ) et longs de 150-250-(270) µm environ, epais de 4 a 5 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire, souvent situe aux ramifications des branches. Peu frequent. Printemps-Ete. |
Phaeohelotium epiphyllum (Persoon) Hengstmengel (2009) |
![]() |
Synonymes : Peziza epiphylla Persoon (1794), in Usteri, Annalen der botanik, 11, p. 30 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza umbonata var. ßß epiphylla (Persoon) Albertini & Schweinitz (1805), Conspectus fungorum in Lusatiae superioris, p. 339 Helotium umbonatum var. epiphylla Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 184 Helotium epiphyllum (Persoon) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 356 Peziza stizenbergeri Rabenhorst (1862), Fungi europaei exsiccati, Klotzschii herbarii vivi mycologici continuatio, Edn 2, serie 2, n° 427 Helotium aurantiacum Cooke (1891), in W. Phillips, Grevillea, 19(92), p. 106 (nom. illegit.) Calycina epiphylla (Persoon) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 448 Calycina aurantiaca Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 448 Helotium lunatum Velenovský (1922), Ceske houby, 4-5, p. 851 Hymenoscyphus epiphyllus (Persoon) Rehm (1929), in Kauffman, Papers of the Michigan Academy of science, arts and letters, 9, p. 177 Helotium rubicolum Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 190 (nom. illegit.) Helotium dentatum Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 187 Helotium culmigenum Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 200 (nom. illegit.) Helotium agrostideum var. bipunctatum Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 198 Phaeohelotium epiphyllum (Persoon) Hengstmengel (2009), Mycotaxon, 107, p. 272 (nom actuel) References : Medardi 93 ; Dennis p. 126 pl. XVIJ ; Ellis p. 205 fig. 900 ; Gr. p. 397 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Receptacle subsessile ou stipite, ferme, plan disciforme, a marge tres entiere, large de 1 a 3 mm,(occasionnellement jusqu'a 6 mm), jaune vif ou jaunatre ou ocrace en dessus ( parfois orange a roussatre dans le vieil age ), plus pale et glabre en dessous. Stipe : Ferme, egal, glabre, concolore comme le dessous du receptacle, 1 a 3 mm, epais de 2/3 de mm environ. Habitat : Sur feuilles tombees et pourries de differents feuillus, Quercus, Fagus, Castanea, Carpinus, betula etc...et sur autres detritus. Spores : Elliptiques-oblongues, ou oblongues-subfusiformes, droites ou un peu courbees, hyalines, lisses, presentant a l'interieur 2 ou 4 gouttelettes ( parfois divisees), (10)-15-16-(20) x 3,5-4-5 µm, parfois uniseptees a la fin. Asques cylindriques-claviformes, octospores, 80-110 x 7-10 µm, spores souvent biseriees, a foramen bleuissant tres legerement par l'iode. Paraphyses simples ou divisees,souvent ramifiees, lineaires, septees, epaisses de 2,5 a 3 µm, finement granuleuses a l'interieur surtout dans la partie superieure. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Commun. Ete-automne. |
Orbilia luteorubella (Nylander) P. Karsten (1871) |
![]() |
Synonymes : Peziza luteorubella Nylander (1868), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 55 (Basionyme)
Orbilia luteorubella (Nylander) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 248 (nom actuel) Helotium karstenii Roumeguere (1879), Fungi gallici exsiccati, n° 65 Calloria luteorubella (Nylander) Saccardo (1880), Michelia, 2(6), p. 78 Orbilia luteorubella f. microspora Saccardo (1882), in Roumeguere, Fungi gallici exsiccati, n° 1897 Orbilia spinosae Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 93, 401 Orbilia salicina Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 94 Orbilia pseudorubella var. alnea Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 401 Orbilia pseudorubella Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 400 Orbilia juniperi Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 94 References : Ellis p. 12 fig. 41 ; Dennis p. 167 pl. XXIb ; Gr. p. 341 n° 548 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Orbiliomycetes / Orbiliales / Orbiliaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, plan ou lenticulaire, large de 1 a 1,5 mm, jaune rougeatre ou jaune brunatre, mince, glabre, pellucide a l'etat humide, jaune au sechage. Habitat : Sur ecorces et bois mort de feuillus, Alnus, Populus, Salix, etc... ainsi que sur toiles pourries et vieux specimens de Fomes igniarius. Spores : Fusiformes-aigues ou aciculaires, droites, incolores, continues, 6-12 x 1-1,5 µm. Asques cylindriques-claviformes longuement attenues et flexueux dans la partie inferieure, octospores, 30-40-(50) x 4-5 µm, spores biseriees. Paraphyses greles, terminees par une clavule arrondie, epaisse ou brusquement gonflee de 3 a 5 µm a la pointe. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Assez frequent. Ete-automne. |
Olla millepunctata (Libert) Svrček (1986) |
![]() |
Synonymes : Peziza millepunctata Libert (1832), Plantae cryptogamicae, quas in Arduenna collegit, 2, exsiccati n° 128 (Basionyme)
Peziza cirrata P. Crouan & H. Crouan (1867), Florule du Finistere, p. 51 Peziza elaphines Berkeley & Broome (1871), The annals and magazine of natural history, series 4, 7, p. 434, tab. 19, fig. 18 Lachnea cirrhata (P. Crouan & H. Crouan) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 80 Mollisia elaphines (Berkeley & Broome) Gillet (1881), Champignons de France, les discomycetes, p. 131 ('elaphinus') Urceola elaphines (Berkeley & Broome) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 322 ('elaphina') Lachnella cirrata (P. Crouan & H. Crouan) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 317 Mollisia millepunctata (Libert) Saccardo (1887), Malpighia, rassegna mensuale di botanica, 1, p. 218 Lachnella grisella Cooke & W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 260 Trichopeziza cirrata (P. Crouan & H. Crouan) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 404 Pseudohelotium elaphines (Berkeley & Broome) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 301 Pseudohelotium millepunctatum (Libert) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 294 Trichopeziza grisella (Cooke & W. Phillips) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 413 Pezizella millepunctata (Libert) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 679 Dasyscyphus carmichaelii Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 363 Dasyscyphus elaphines (Berkeley & Broome) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 366 Dasyscyphus digitalincola Rehm (1905), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 3(3), p. 224 Pyrenopeziza grisella (Cooke & W. Phillips) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 134 Hyaloscypha millepunctata (Libert) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 126 Urceolella cirrhata(P. Crouan & H. Crouan) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 130 Urceolella elaphines (Berkeley & Broome) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 129 Hymenoscyphus millepunctata (Libert) Migula (1913), Kryptogamen-flora von Deutschland, Osterreich und der Schweiz, Band III. Pilze, 3(2), p. 1161 Unguicularia digitalincola (Rehm) Hohnel (1918), Berichte der deutschen botanischen Gesellschaft, 36(6), p. 310 Catinella disseminata Kirschstein (1924), Verhandlungen des botanischen vereins der provinz Brandenburg, 66, p. 24 Olla ulmariae Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 287 Chytrella cosmia Kirschstein (1941), Hedwigia, 80, p. 134 Mycopandora padi Velenovský (1947), Novitates mycologicae novissimae, Opera botanica cechica, 4, p. 143 Unguicularia millepunctata (Libert) Dennis (1949), Mycological papers (Commonwealth Mycological Institute), 32, p. 79 Unguicularia cirrhata (P. Crouan & H. Crouan) Le Gal (1953), Revue de mycologie, Paris, 18, p. 99 Hyalopeziza millepunctata (Libert) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 34 Unguicularia ulmariae (Velenovský) Dennis (1975), Kew bulletin, 30(2), p. 352 Olla millepunctata (Libert) Svrček (1986), Ceska mykologie, 40(4), p. 216 (nom actuel) References : BK 1 244 ; Cetto 5 2134 ; Ellis p. 280 & 337 fig. 1245 ; Gr. p. 480 ; Dennis p. 160 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Apothecie jusqu'a 2 mm de diametre, globuleuse a l'etat jeune, puis en forme d'urne avec l'age. Sessile. Hymenium lisse, blanc ou brun tres pale a gris blanchatre ou ocrace. Surface externe blanc-floconneux par la presence de poils de refraction ne depassant pas 25 x 4 µm, ( in litt. jusqu'a 60 µm ), parfois ocrace-brunatre. Marge regulierement arrondie. Habitat : Surtout sur les tiges mortes des composees et des ombelliferes, sur tiges lignifiees ou non de plantes herbacees, Agrimonia, Epilobium, Ononis, Rubus idaeus, Senecio,et Eupatorium. Spores : Fusiformes, lisses, 5-7,5 x 1-1,5 µm. Asques octospores, spores biseriees, 35-40 x 6-7 µm. Paraphyses filiformes ne depassant pas les asques, fourchues parfois a la base. Poils hyalins, a parois epaisses, lisses, sans cloisons, prenant parfois une teinte pourpre a l'iode. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a cespiteux. Tres commun. Mai- Octobre. Remarques : ( in litt. sur Circium arvence d'Avril a Novembre ). |
Vexillomyces atrovirens (Persoon) Baral, Quijada & G. Marson (2020) |
![]() |
Synonymes : Peziza atrovirens Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 635 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Tremella virescens Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 439 Tremella cinereoviridis Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 439 Peziza virens Albertini & Schweinitz (1805), Conspectus fungorum in Lusatiae superioris, p. 338, tab. 10, fig. 10 Ascobolus atrovirens (Persoon) Nees (1817), Das system der pilze und Schwamme, p. 269 Dacrymyces virescens (Schumacher) Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 229 Peziza agaricina Carmichael (1836), in Berkeley, The english flora of sir J.E. Smith, fungi, 5(2), p. 207 Calloria atrovirens (Persoon) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 359 Helotium agaricinum (Carmichael) Berkeley (1860), Outlines of british fungology, p. 371 Chlorosplenium atrovirens (Persoon) De Notaris (1863), Commentario della Societa crittogamologica Italiana, 1(5), p. 377 Coryne virescens Tulasne & C. Tulasne (1865), Selecta fungorum carpologia, 3, p. 193, tab. 18, fig. 12-15 Ombrophila atrovirens (Persoon) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 92 Chlorosplenium virescens (Tulasne & C. Tulasne) Cooke (1875), Bulletin of the Buffalo Society of natural sciences, 2, p. 299 Mollisia atrovirens (Persoon) Gillet (1881), Champignons de France, les discomycetes, p. 126 Tympanis atrovirens (Persoon) Rehm (1881), Ascomyceten, 13, n° 618 Calloria atrovirens var. viridis Chaillet (1883), in Patouillard, Tabulae analyticae fungorum, 2, p. 75, pl. 174 Corynella atrovirens (Persoon) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 114 Coryne atrovirens (Persoon) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 114 Calloria atrovirens var. virens (Albertini & Schweinitz) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 324 Tromera ligniaria P. Karsten (1888), Meddelanden af societas pro fauna et flora fennica, 16, p. 23 Chlorospleniella atrovirens (Persoon) Kuntze (1891), Revisio generum plantarum, 2, p. 848 Pezizella virens (Albertini & Schweinitz) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 662 Hymenoscyphus virens (Albertini & Schweinitz) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 70 Belonidium agaricinum (Carmichael) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 224 Sarea ligniaria (P. Karsten) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 515 Pachydisca agaricina (Carmichael) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 93 Biatorella ligniaria (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 157 Cudoniella allenii A.L. Smith (1908) [1907], Transactions of the British mycological Society, 3(1), p. 40 Claussenomyces atrovirens (Persoon) Korf & Abawi (1971), Canadian journal of botany, 49(11), p. 1882 Vexillomyces atrovirens (Persoon) Baral, Quijada & G. Marson (2020), Index fungorum, 454, p. 1 (nom actuel) References : BK 1 168 ; Ellis p. 5 fig. 9 ; Dennis p. 110 pl. XVf ; Gr. p. 331 n° 531 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Phacidiales / Tympanidaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, hemispherique, glabre, brillant a l'etat humide, translucide, large de 3 a 6 dixiemes de mm, vert emeraude ou vert fonce, a hymenium plan ou un peu convexe, plus pale que la marge. Chair : Gelatineuse, tendre. Habitat : Sur les morceaux de bois pourris, surtout Fraxinus, Spores : Oblongues-elliptiques, hyalines, lisses, granuleuses interieurement dans le jeune age, puis triseptees, formant rapidement des spores secondaires, 7-9-12-(15) x 2,5-3-(5) µm. Asques claviformes, tres attenues a la base, d'abord octospores, puis a spores multiples, 70-100-(123) x 10-11,5-(14) µm. Paraphyses greles, septees, rameuses ou ramifiees plusieurs fois et non epaissies au sommet. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Rarement isole, souvent fascicules. Peu frequent. Avril-Octobre. |
Vibrissea decolorans (Sauter) Korf & A. Sanchez (1967) |
![]() |
Synonymes : Peziza decolorans Sauter (1841), Flora oder allgemeine botanische Zeitung, 24, p. 312 (nom. illegit.)
Helotium decolorans Sauter (1866), Mitteilungen der Gesellschaft fur salzburger landeskunde, 6, p. 48 (Basionyme) Peziza leptospora Berkeley & Broome (1866), The annals and magazine of natural history, series 3, 18, p. 126, tab. 4, fig. 30 Helotium vibrisseoides Peck (1880) [1879], Annual report of the New York state Museum of natural history, 32, p. 48 Vibrissea leptospora (Berkeley & Broome) W. Phillips (1881), The transactions of the linnean Society of London, series 2, 2(1), botany, p. 8, tab. 2, fig. 19-23 Vibrissea turbinata W. Phillips (1881), The transactions of the linnean Society of London, series 2, 2(1), botany, p. 8 Gorgoniceps turbinata (W. Phillips) Saccardo (1884), Botanisches centralblatt, 18, p. 219 Gorgoniceps vibrisseoides (Peck) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 505 Gorgoniceps leptospora (Berkeley & Broome) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 506 Gorgoniceps decolorans (Sauter) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 505 Belonopsis decolorans (Sauter) Rehm (1891), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 572 Vibrissea guernisacii var. vibrisseoides (Peck) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 488 Vibrissea guernisacii var. leptospora (Berkeley & Broome) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 488 Gorgoniceps turbinulata Rehm (1904), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 2(4), p. 353 Apostemidium vibrisseoides (Peck) Boudier (1906), in Lagarde, Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 4(3), p. 240 Apostemidium decolorans (Sauter) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 91 Apostemidium leptosporum (Berkeley & Broome) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 91 Vibrissea vibrisseoides (Peck) Kjoller (1960), Botanisk tidsskrift, udgivet af den botaniske forening i Kioebenhavn, 56(3), p. 242 Vibrissea decolorans (Sauter) Korf & A. Sanchez (1967), Journal of agriculture of the University of Puerto Rico, 51(1), p. 83 (nom actuel) References : BK 1 301 ; Dennis p. 222 ; Ellis p. 194 fig. 860 Groupe : Non classe Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Vibrisseaceae Chapeau/Fructification : Fructification 0,5 - 2 mm, globuleuse a l'etat jeune, puis discoide a lenticulaire, sessile. Hymenium jaune pale a jaune-olive, avec une teinte orange parfois. Surface externe noir-brun, lisse et mate. Marge debordante le plus souvent brun-noir et garnie de fines dents. Habitat : Sur bois mouille et decortique de feuillus, aux endroits humides, de preference sur Rosaceae,( exemple Prunus padus ). Spores : Spores filiformes, multiseptees, lisses, hyalines, 270-300µm x 1,5-2 µm. Asques octospores, spores disposees parallelement, 275-315 x 7µm. J+. Paraphyses cylindriques, septees, parfois fourchues, faiblement renflees au sommet et depassant les asques. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a cespiteux. Repandu. De Mars a Juin (in litt. Septembre ). |
Urceolella crispula (P. Karsten) Boudier (1885) |
![]() |
Synonymes : Peziza crispula P. Karsten (1867), Fungi Fenniae exsiccati, 7, n° 653 (Basionyme)
Helotium crispulum (P. Karsten) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 241 Peziza spirotricha Oudemans (1872), Nederlandsch kruidkundig archief, serie 2, 1(2), p. 182 Peziza asterostoma W. Phillips (1879), Grevillea, 7(44), p. 140 Trichopeziza longeciliata Rehm (1879), Ascomyceten, 11, n° 510 Dasyscyphus spirotrichus (Oudemans) Rehm (1881), Bericht des naturhistorischen vereins in Augsburg, 26, p. 123 Urceolella crispula (P. Karsten) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 119 (nom actuel) Urceolella asterostoma (W. Phillips) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 119 Lachnella crispula (P. Karsten) P. Karsten (1885), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(6), p. 132 Lachnella spirotricha (Oudemans) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 266 ('sporotricha') Trichopeziza crispula (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 403 Trichopeziza spirotricha (Oudemans) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 405 Dasyscyphus asterostoma (W. Phillips) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 339 Urceolella spirotricha (Oudemans) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 130 ('sporotricha') Unguicularia crispula (P. Karsten) Nannfeldt (1928), Svensk botanisk tidskrift utgifven af svenska botaniska foreningen, 22, p. 138 Pilatia minima Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 290 Pilatia spirotricha (Oudemans) Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 289 Hyalotricha crispula (P. Karsten) Dennis (1949), Mycological papers (Commonwealth Mycological Institute), 32, p. 77 Pilatia crispula (P. Karsten) Svrček (1962), Ceska mykologie, 16(2), p. 96 Hyalopeziza crispula (P. Karsten) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 34 References : Ellis p. 280 fig. 1248 ; Dennis p. 180 ; Gr. p. 481 n°12 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, globuleux, urceole, large de 2 a 3 dixiemes de mm, mais pouvant atteindre 2 mm ( suivant W.Phillips), entierement blanc ou fauve tres pale, couvert exterieurement de poils groupes incolores, ondules, aigus, a parois epaisses, continus, courbes a la base, plus longs vers la marge, 70-100 (-130) x 4-5 (-6) µm et reunis en faisceaux pointus ressemblant a des epines placees obliquement sur la marge. Habitat : Sur tiges mortes des ombelliferes, Anthiscus, Heracleum, Smyrnium, mais aussi parfois sur d'autres plantes comme Artemisia vulgaris, et meme sur tiges pourries de Sambucus ebulus d'apres Boudier. Spores : Fusiformes, droites ou un peu courbees, hyalines, continues, sans granulations a l'interieur, 6-9(-10 )x 1,5-2µm. Theques petites, a peine attenuees a la base, octospores, 30-40 x 6-7µm. Paraphyses rares, greles, septees, non ou a peine epaissies au sommet, simples, ou divisees a la base. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Peu frequent. Printemps. |
Strossmayeria basitricha (Saccardo) Dennis (1960) |
![]() |
Synonymes : Peziza minutissima Batsch (1786), Elenchus fungorum, continuatio prima, p. 205, tab. 27, fig. 143
Helminthosporium fusiforme Corda (1837), Icones fungorum hucusque cognitorum, 1, p. 13, tab. 3, fig. 194 Helminthosporium gongrotrichum Corda (1837), Icones fungorum hucusque cognitorum, 1, p. 13, tab. 3, fig. 192 Arthrinium fusiforme (Corda) Bonorden (1851), Handbuch der allgemeinen mykologie als anleitung zum studium derselben, p. 84 Arthrinium gongrotrichum (Corda) Bonorden (1851), Handbuch der allgemeinen mykologie als anleitung zum studium derselben, p. 84 Belonidium basitrichum Saccardo (1875), Atti della Societa veneto-trentina di scienze naturali residente in Padova, serie 1, 4(1), p. 135 (Basionyme) Helminthosporium belonidium Saccardo (1877), Fungi italici autographice delineati, tab. 113, fig. A Peziza heterosperma Schulzer (1878), Osterreichische botanische zeitschrift, 28(10), p. 320 Strossmayeria rackii Schulzer (1881), Osterreichische botanische zeitschrift, 31(10), p. 314 Helotium albellum Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 312 (nom. illegit.) Calycella minutissima (Batsch) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 307 Belonidium marchalianum Saccardo, E. Bommer & M. Rousseau (1886), Bulletin de la Societe royale de botanique de Belgique, 25(1), p. 167 Peziza helminthosporii A. Bloxam (1887), in W. Phillips, A manual of the British Discomycetes, p. 149 Belonidium minutissimum (Batsch) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 149 Belonidium fructigenum Hennings & E. Nyman (1900) [1899], in O. Warburg, Monsunia. Beitrage zur kenntniss der vegetation des Sud- und Ostasiatischen Monsungebietes, band 1, p. 31 Belonidium albocereum Penzig & Saccardo (1902) [1901], Malpighia, rassegna mensuale di botanica, 15(7-9), p. 215 Gorgoniceps iowensis Rehm (1906), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 4(4), p. 338 ('jowensis') Arachnopeziza basitricha (Saccardo) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 126 Peziza helminthicola (A. Bloxam) Hohnel (1909), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 118, p. 884 Belonioscypha basitricha (Saccardo) Hohnel (1909), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 118, p. 386 Belonioscypha helminthicola (A. Bloxam) Hohnel (1909), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 118, p. 885 Belonidium heterospermum (Schulzer) Saccardo & Trotter (1913), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 22, p. 694 Belonium basitrichum (Saccardo) Keissler (1917), Annalen des K. K. naturhistorischen hofmuseums Wien, 31, p. 88 Belonium helminthosporii (A. Bloxam) Keissler (1917), Annalen des K. K. naturhistorischen hofmuseums Wien, 31, p. 88 Leptobelonium helminthicola (A. Bloxam) Hohnel (1923), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 132, p. 112 Gorgoniceps pilatii Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 182 Strossmayeria basitricha (Saccardo) Dennis (1960), British Cup Fungi and their Allies, p. 73 (nom actuel) References : Ellis p. 215 fig. 961 ; Dennis p. 116 fig. 20E Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Apothecies dispersees ou en petits groupes coherents, en forme de soucoupe, sessiles ou substipitees, de couleur blanchatre, puis ambre au sechage, receptacle lisse, disque plat, 0,5 mm de diametre. Habitat : Sur bois mort decortique de Quercus, Fagus, parmi les conidiophores brun-noir de Pseudospiropes simplex, ainsi qu'en association avec le mycelium de Helminthosporum simplex. Spores : Ascospores 2-3 seriees, fusiformes, hyalines, jusqu'a 7 cloisons, legerement resserrees aux cloisons, 30-40 x 4-5 µm. Asques en massue, octospores,100-120 x 10-14 µm. Hyphes du receptacle a parois minces, paralleles, 2,5-3 µm de large. Paraphyses filiformes, hyalines. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire.( in litt. Rare.) Printemps-ete ?. |
Olla scrupulosa (P. Karsten) Svrček (1986) |
![]() |
Synonymes : Peziza papillaris Bulliard (1790), Herbier de la France, 10, tab. 467, fig. 1
Cyathicula papillaris (P. Karsten) P. Karsten (1866), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 8, p. 208 Peziza scrupulosa P. Karsten (1867), Fungi Fenniae exsiccati, 7, n° 648 (Basionyme) Peziza xylita P. Karsten (1867), Fungi Fenniae exsiccati, 7, n° 654 Helotium xylitum (P. Karsten) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 240 Helotium papillare (Bulliard) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 241 Helotium scrupulosum (P. Karsten) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 240 Lachnea papillaris (Bulliard) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 80 Helotium scrupulosum var. caulium Saccardo (1882), Michelia, 2(8), p. 612 Lachnella papillaris (Bulliard) P. Karsten (1885), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(6), p. 132 Trichopeziza papillaris (Bulliard) Hazslinszky (1886) [1885], Mathematikai es termeszettudomanyi kozlemenyek, vonatkozolag a hazai vizsonyokra, 21, p. 237 Lachnella scrupulosa (P. Karsten) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 272 Pseudohelotium scrupulosum var. caulium (Saccardo) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 293 Pseudohelotium scrupulosum (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 293 Pseudohelotium scrupulosum var. carpini Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 293 Pseudohelotium xylitum (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 302 Pezizella xylita (P. Karsten) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 656 Pezizella scrupulosa (P. Karsten) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 671 Dasyscyphus papillaris (Bulliard) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 84 Dasyscyphus scrupulosus (P. Karsten) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 365 Pezizella subhirsuta Feltgen (1901), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(2), p. 40 Pezizella dematiicola Feltgen (1903), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(3), p. 48 Unguicularia scrupulosa (P. Karsten) Hohnel (1906), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 115, p. 1276 Tapesia dematiicola (Feltgen) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 140 Urceolella papillaris (Bulliard) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 130 Urceolella scrupulosa (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 129 Urceolella scrupulosa var. caulium(Saccardo) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 129 Trichopeziza subhirsuta (Feltgen) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 132 Mollisiella xylita (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 142 Urceolella scrupulosa var. carpini (Saccardo) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 129 Hymenoscyphus xylitus (P. Karsten) Migula (1913), Kryptogamen-flora von Deutschland, Osterreich und der Schweiz, Band III. Pilze, 3(2), p. 1149 Cistella xylita (P. Karsten) Nannfeldt (1932), Nova Acta Regiae Societatis Scientiarum Upsaliensis, series 4, 8(2), p. 271 Olla xylita (P. Karsten) Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 287 Clavidisculum xylitum (P. Karsten) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 79 Hyalopeziza scrupulosa (P. Karsten) Raitviir (1977), Folia cryptogamica Estonica, 9, p. 1 Olla scrupulosa (P. Karsten) Svrček (1986), Ceska mykologie, 40(4), p. 216 (nom actuel) References : Gr. 815 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Reeptacle sessile, urceole, large 0,2-0,5 parfois 1 mm, entierement blanc ou blanchatre et un peu glauque a l'interieur, avec la marge reguliere et tres blanche, couvertb exterieurement dr poils aigus, septes vers la base, droits ou un peu flexueux, a parois epaisses, presentant parfois au sommet des granulations cristallines. Habitat : Plutot sur brindilles de bois pourris, et sur plantes herbacees. Spores : Oblongues-fusiformes,lisses, hyalines, 8-9 (-15) x 2-3 µm, sans granulations a l'interieur d'apres Boudier biguttulees et parfois obscurement septees d'apres Saccardo. Asques oblongs, peu attenues a la base, octospores, 25-40 x 6-7 µm, a foramen immargine, bleuissant a peine par l'iode. Paraphyses simples ou divisees, septees, non epaissies au sommet. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Peu frequent. Hiver -printemps. |
Hyaloscypha leuconica (Cooke) Nannfeldt (1936) [1935-36] |
![]() |
Synonymes : Peziza leuconica Cooke (1879), in Stevenson, Mycologia Scotica, The fungi of Scotland and their geographical distribution, p. 317 (Basionyme)
Lachnella leuconica (Cooke) Cooke (1887), in W. Phillips, A manual of the British Discomycetes, p. 267 Trichopeziza leuconica (Cooke) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 414 Dasyscyphus leuconicus (Cooke) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 334 Urceolella leuconica (Cooke) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 130 Hyaloscypha leuconica (Cooke) Nannfeldt (1936) [1935-36], Transactions of the British mycological Society, 20(3-4), p. 206 (nom actuel) Helotium thymicolum Velenovský (1947), Novitates mycologicae novissimae, Opera botanica cechica, 4, p. 122 Hyaloscypha cincinnata Sherwood (1975), Phytologia, 28(1), p. 15 References : BK 1 241 ; Dennis p. 158 fig. 7F ; Ellis tome 2 p. 154 fig 672 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Fructification, 3 mm et jusqu'a 5 mm de diametre, concave ou cupuliforme, subsessile. Hymenium blanc. Surface externe et marge frangees ou densement garnies de petits poils blancs a ocraces pales, puis jaunatres sales au sechage. Stipe : Indistinct. Habitat : Sur bois tombe, pourri, decortique, egalement sur cones, en particulier de Larix et Pinus. ( In litt. sur rameaux morts et cupules de Fagus, egalement mais plus rarement, sur d'autres arbres a feuilles caduques. Spores : Fusiformes, lisses, biguttulees, 6-8 x 1,8-2,2 µm. Asques cylindriques en massue, octospores, 40-50 x 5 µm, spores biseriees. Paraphyses filiformes et septees. Poils hyalins,lisses, a parois minces, non septes, coniques et effiles jusqu'a 100-140 µm de long, epais de (3)-5-8 µm a la base. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Commun.( in litt. peu frequent ). Printemps. Remarques : Peu remarquable en raison de sa tres petite taille. Les poils a la marge ont tendance a jaunir avec l'age. Sur bois decortique de resineux. |
Hamatocanthoscypha laricionis (Velenovský) Svrček (1977) |
![]() |
Synonymes : Peziza acuum subsp.* tenuissimaP. Karsten (1869), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 181
Peziza crispula subsp.* tenuissima (P. Karsten) P. Karsten (1870), Hedwigia, 9(8), p. 119 Helotium acuum subsp.* tenuissimum (P. Karsten) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 240 Helotium acuum var. ß tenuissimum(P. Karsten) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 148 Hyaloscypha cuneata Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 274 Hyaloscypha lycopodii Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 282 Uncinia laricionis var. lanensis Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 295 Uncinia laricionis Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 295 (Basionyme) Hyaloscypha minima Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 278 Dasyscyphus acuum var. tenuissimum (P. Karsten) Le Gal (1939), Revue de mycologie, Paris, 4, p. 26 Hyaloscypha curvipila Grelet (1951), Revue de mycologie, Paris, 16, p. 92 Hyaloscypha laricionis (Velenovský) Nannfeldt (1958), Fungi exsiccati suecici, praesertini upsalienses, 51-52, p. 39 Hyaloscypha juniperi E. Muller (1968) [1967], Sydowia : Annales mycologici, editi in notitiam scientiae mycologicae universalis, series II, 21(1-6), p. 149 Unciniella laricionis (Velenovský) K. Holm & L. Holm (1977), Symbolae botanicae upsalienses, 21(3), p. 17 Hamatocanthoscypha laricionis (Velenovský) Svrček (1977), Ceska mykologie, 31(1), p. 11 (nom actuel) Hamatocanthoscypha cuneata (Velenovský) Svrček (1985), Ceska mykologie, 39(4), p. 207 Calycellina lycopodii (Velenovský) Svrček (1985), Ceska mykologie, 39(4), p. 211 References : Ellis p. 171 fig. 747 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Fructification 0,2 a 0,4 mm, cupuliforme, subsessile, fixe au support par un point central, Hymenium blanc luisant. Surface externe et marge densement garnies de poils blancs. Habitat : Sur les feuilles mortes tombees de Pinus. ( in litt. P.nigra, pinaster, sylvestris, ). Spores : Ascospores hyalines, 4-6 x 1-1,5 µm. Poils hyalins, septes ( 1 ou 2 cloisons ), jusqu'a 50 µ de long et 2-3 µ de large, a la base, et recourbes en crochet. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Frequent. Septembre-Juin. |
Lachnum nudipes (Fuckel) Nannfeldt (1928) |
![]() |
Synonymes : Peziza nudipes Fuckel (1866), Fungi Rhenani exsiccati, n° 1863 (Basionyme)
Peziza virginea subsp.* spiraeaecola P. Karsten (1869), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 192 Lachnum virgineum subsp.* spiraeaecola (P. Karsten) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 170 Lachnea spiraeaecola (P. Karsten) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 249 Helotium nudipes (Fuckel) Saccardo (1882), Michelia, 2(8), p. 612 Erinella spiraecola (P. Karsten) Patouillard (1887), Tabulae analyticae fungorum, 6, p. 36, fig. 591 Dasyscyphus spiraeicola (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 442 Dasyscyphus nudipes (Fuckel) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 442 Lachnum spiraeicolum (P. Karsten) Rehm (1893), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 880 Atractobolus spiraeicola (P. Karsten) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 446 Atractobolus nudipes (Fuckel) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 446 Lachnum nudipes (Fuckel) Nannfeldt (1928), Svensk botanisk tidskrift utgifven af svenska botaniska foreningen, 22, p. 124 (nom actuel) References : Ellis p. 355 fig. 1485 ; Dennis p. 148 pl. XIXb ; Gr. p. 427 n° 718 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Lachnaceae Chapeau/Fructification : Receptacle stipite, plus rarement subsessile, d'abord urceole, puis etale-patelliforme, souvent un peu ondule a la fin, large de 0,5-1,5 mm, blanc, avec l'hymenium jaunatre ou orange dans le vieil age ou par le sec, couvert en dessous de poils blancs, granuleux exterieurement. Habitat : Dans les endroits marecageux, sur tiges mortes de Filipendula ulmaria, egalement sur Eupatorium. Spores : Fusiformes, hyalines, lisses, 8-10-(13) x 2-2,5 µm. Asques subcylindriques-claviformes, octospores, 45-65 x 5-6 µm, biseriees. Paraphyses fusiformes-aigues, beaucoup plus longues que les asques, 100-117 µm, generalement 1-2 septees vers la base, granuleuses ou non a l'interieur, epaisses de 6 a7 µm dans la partie la plus large. Poils septes, finements incrustes, entremeles de gros cristaux. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a cespiteux. Tres frequent, ete (mai-septembre). |
Cyathicula pteridicola (P. Crouan & H. Crouan) Dennis (1975) |
![]() |
Synonymes : Peziza pteridicola P. Crouan & H. Crouan (1867), Florule du Finistere, p. 50 (Basionyme)
Phialea pteridicola (P. Crouan & H. Crouan) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 104 Hymenoscyphus pteridicola (P. Crouan & H. Crouan) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 485 Helotium pteridicola (P. Crouan & H. Crouan) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 112 Cyathicula pteridicola (P. Crouan & H. Crouan) Dennis (1975), Kew bulletin, 30(2), p. 349 (nom actuel) Conchatium pteridicola (P. Crouan & H. Crouan) Svrček (1979), Ceska mykologie, 33(4), p. 197 Crocicreas cyathoideum var. pteridicola (P. Crouan & H. Crouan) S.E. Carpenter (1980), Brittonia, 32(2), p. 270 References : Medardi 41 ; Dennis p. 129 pl. XVIIc ; Ellis 1 p. 566 fig. 2099 ; Gr. p. 393 n° 648 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Receptacle d'abord cupule-globuleux, jusqu'a 0,5 mm, puis etale-convexe et subsessile, large de 0,5 a 1 mm, d'un blanc grisatre glauque, a marge dentelee et flexueuse, exterieurement comme striee par des granulations brun fonce disposees en files longitudinales. Chair : Tendre . Odeur et saveur insignifiantes. Stipe : Assez court. Habitat : Sur tiges mortes de Pteris aquilina. Spores : Subcylindriques, parfois naviculaires, droites ou un peu courbees, finement guttulees vers les extremites, legerement teintees de verdatre, 8-10-11 x 1,5-2 µm. Asques claviformes, peu retrecis a la base, 40-50 x 4-5 µm. Paraphyses droites simples ou divisees, epaissies dans la partie superieure, septees, granuleuses, d'un joli vert clair. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Peu frequent. Printemps. Synonyme de Cyathicula cyathoidea selon certains auteurs |
Phialina ulmariae (Lasch) Dennis (1960) |
![]() |
Synonymes : Peziza ulmariae Lasch (1853), in Rabenhorst, Klotzschii herbarum vivum mycologicum, Edn 1, n° 1723 (Basionyme)
Peziza deparcula P. Karsten (1869), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 191 Helotium deparculum (P. Karsten) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 240 Trichopeziza ulmariae (Lasch) Lambotte (1880), Flore mycologique de la Belgique, p. 524 Urceola ulmariae (Lasch) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 322 Mollisia atrata var. ulmariae (Lasch) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 182 Pseudohelotium deparculum (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 293 Mollisia ulmariae (Lasch) Rehm (1891), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 531 Pezizella deparcula (P. Karsten) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 673 Belonidium deparculum (P. Karsten) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 497 Pyrenopeziza ulmariae (Lasch) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 134 Urceolella deparcula (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 129 Hymenoscyphus deparculus (P. Karsten) Migula (1913), Kryptogamen-flora von Deutschland, Osterreich und der Schweiz, Band III. Pilze, 3(2), p. 1154 Phialina deparcula (P. Karsten) Hohnel (1926), Mitteilungen aus dem botanischen Institut der technischen hochschule in Wien, 3(2), p. 106 Hyaloscypha deparcula (P. Karsten) Nannfeldt (1949), in Dennis, Mycological papers (Commonwealth Mycological Institute), 32, p. 74 Phialina ulmariae (Lasch) Dennis (1960), British Cup Fungi and their Allies, p. 102 (nom actuel) Phialoscypha spiraeicola Raitviir (1977), Folia cryptogamica Estonica, 8, p. 3 Calycellina ulmariae (Lasch) Korf (1982), Mycotaxon, 14(1), p. 2 References : BK 1 246 ; Gr. p. 476 n° 2 ; Ellis p. 355 fig. 1489 ; Dennis p. 184 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, d'abord urceole ou cupuliforme a orbiculaire, puis aplati, large de 0,2-0,3 ( 0,5 ) mm. Hymenium lisse, jaunatre ocrace ou jaune citron pale, tres brievement pubescent a l'exterieur, marge un peu plus claire, aspect duveteux par les poils blanchatres. Habitat : Sur les petioles de feuilles mortes ou pourries de Filipendula ulmariae. Spores : Cylindriques, lisses, non septees, tres legerement teintees de jaunatre, 10,5-13 x 2 µm. Asques octospores, 32-36 (40) x 5,5 (7) µm. J+. Paraphyses rares, peu septees, cylindriques-clavees et remplies de petites guttules ou granulations jaunatres au sommet. Poils aigus, minces, lisses, flexueux, septes seulement a l'extreme base, presque hyalins, 15-25 ( 40 ) x 2-3 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Rare ou peu frequent. Isole ou gregaire. Du printemps jusqu'en ete, ( in litt. Juin-Octobre ). |
Mollisia conigena (Persoon) Boudier (1907) |
![]() |
Synonymes : Peziza conigena Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 634 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Helotium conigenum (Persoon) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 355 Calycina conigena (Persoon) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 448 Mollisia conigena (Persoon) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 138 (nom actuel) References : Gr. p. 512 n° 881 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Dermateaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, urceole, cupule, puis aplati, large de 1/2 a 1 mm, nettement margine, entierement d'un blanc jaunatre, legerement furfurace en dessous. Chair : Molle, blanchatre, odeur et saveur insignifiantes. Habitat : Sur les ecailles des cones pourris de Pinus et d'Abies,( voir liste des recoltes ). Spores : Fusiformes, incolores, a peine nebuleuses ou granuleuses a l'interieur, 6-8 x 2-2,5 µm. Asques claviformes, octospores, 40-45 x 5-6 µm. Paraphyses dressees, oleiferes, hyalines. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Peu frequent. Automne-Hiver. |
Mniaecia jungermanniae (Nees) Boudier (1885) |
![]() |
Synonymes : Peziza jungermanniae Nees (1822), in Fries, Systema mycologicum, 2(1), p. 2(1), p. 144 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza bryophila Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 305 Ascobolus jungermanniae (Nees) Berkeley & Broome (1865), The annals and magazine of natural history, series 3, 15, p. 447, tab. 16, fig. 23 Helotium jungermanniae (Nees) P. Crouan & H. Crouan (1867), Florule du Finistere, p. 47 Pseudopeziza jungermanniae (Nees) Fuckel (1870) [1869-70], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 23-24, p. 291 Calloria jungermanniae (Nees) Quelet (1883) [1882], Compte rendu de l'Association francaise pour l'avancement des sciences, 11, p. 408 Mniaecia jungermanniae (Nees) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 114 (nom actuel) Humaria jungermanniae (Nees) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 146 Mollisia jungermanniae (Nees) Rehm (1891), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 548 References : Ellis 2 p. 5 ; Dennis p. 214 pl. VVo ; Gr. p. 353 n° 574 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, hemispherique, a hymenium plan, finement margine, large de 1 a 3 dixiemes de mm, d'aptres Boudier ( forma minor), de 1 a 2 mm, d'apres Massee ( forma major ), glabre, vert bleuatre fonce, noir par le sec. Habitat : Sur les petites jongermannes, le long des chemins sablonneux et sur les talus ( Boudier ); a terre parmi les Jongermannes ( Massee ), egalement sur Aplozia, Calypogeia, Diplophyllum, Jungermannia etc.... Spores : Ovales, souvent irregulieres, hyalines ou legerement teintees de vert a la maturite, lisses, continues, remplies de petites gouttelettes, mesurant 21-30 x 13-20 µm, d'apres Boudier, 15-18 x 8-9 µm, d'apres Massee ).( In litt. 16-20 x 8-10 µm). Asques claviformes, retrecis a la base, octospores, 80-100 x 15-18 µm, (in litt. 180 X 20 µm ), a parois assez epaisses, legerement verdatres, spores uniseriees. Paraphyses simples ou divisees, minces et fourchues, peu septees, clavulees au sommet, a contenu verdatre a bleu-vert. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Sur Hepatiques. Isole a gregaire. Rare. (Tres rare.) Fevrier-Avril. |
Hymenoscyphus immutabilis (Fuckel) Dennis (1964) |
![]() |
Synonymes : Helotium immutabile Fuckel (1871) [1871-72], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 25-26, p. 338 (Basionyme)
Pachydisca immutabilis (Fuckel) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 94 Helotium trapezoideum Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 207, pl. 20, fig. 42 Hymenoscyphus immutabilis (Fuckel) Dennis (1964), Persoonia, 3(1), p. 76 (nom actuel) References : Ellis p. 69 & 191 ; Gr. p. 398 n° 660 ; BK 1 187 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Cupuliformes a infundibuliformes ou disciformes, courtement stipitees. Receptacle sessile ou attenue,d'abord un peu concave, puis plan, orbiculaire, a marge unie, large de 1 a 2 mm, blanc, ou d'un jaune pale en dessus, un peu plus pale ou blanchatre en dessous et sur le stipe, glabre, assez charnu pour sa taille et devenant brun dore au sechage. Stipe : Suivant litterature : Tres court ou long, jusqu'a 0,8 mm. Habitat : Sur feuilles mortes tombees et en decomposition de Populus, egalement sur petioles d'Aluns incana, et bien d'autres feuillus. Spores : Ovales-oblongues ou oblongues-fusiformes, hyalines, lisses, continues, presentant a l'interieur dans le jeune age, quelques granulations qui disparaissent a la maturite, 10-15 x 4-5 µm. Asques claviformes octospores, 90-125 x 8-10 µm, (in litt. 78-84 x 7,5-8 µm ), a foramen margine, spores uniseriees. ( Dennis 1978 : biseriees, Paraphyses lineaires, pas tellement septees, finement granuleuses interieurement, epaisses de 3 µm environ. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Peu frequent. D'Octobre a Decembre. |
Hyaloscypha hyalina (Persoon) Boudier (1907) |
![]() |
Synonymes : Peziza hyalina Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 655 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Octospora hyalina (Persoon) Gray (1821), A natural arrangement of British plants, 1, p. 667 Cyathicula hyaline (Persoon) P. Karsten (1866), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 8, p. 208 Pseudohelotium hyalinum (Persoon) Fuckel (1870) [1869-70], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 23-24, p. 298 Helotium hyalinum (Persoon) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 240 Lachnea hyalina (Persoon) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 79 Urceola hyalina (Persoon) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 321 Lachnella hyalina (Persoon) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 267, tab. 8, fig. 48 Dasyscyphus hyalinus (Persoon) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 449 Pezizella hyalina (Persoon) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 653 Hymenoscyphus hyalinus (Persoon) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 69 Atractobolus hyalinus (Persoon) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 446 Hyaloscypha hyalina (Persoon) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 126 (nom actuel) Micropodia hyalina (Persoon) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 128 Hyaloscypha quercus Nannfeldt (1932), Nova Acta Regiae Societatis Scientiarum Upsaliensis, series 4, 8(2), p. 274 References : BK 1 240 ; Ellis 1 p. 253 fig. 1053 ; Dennis p. 157 pl. 7e Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : 0,2-0,5 mm, cupuliforme a uniforme a l'etat jeune, puis acetabulee. Sessile. Hymenium lisse, gris blanchatre, translucide. Surface externe et marge blanches et finement feutrees-velues, parfois presque entierement ochrace. Habitat : Sur bois decortique de feuillus, tels que, Fraxinus, mais, plus souvent sur Quercus, egalement sur Betula, Sorbus, et meme Rubus fruticosus. ( Voir liste des recoltes). Spores : Elliptiques, lisses, hyalines, parfois garnies de petites guttules, 6-10 2-2,5-3 µm. Asques cylindriques-claviformes, octospores, spores biseriees, 35-(45) x 6 µm. Paraphyses cylindriques, filiformes, legerement renflees au sommet, parfois fourchues. Poils hyalins, a parois minces, avec 1 a 3 cloisons vers la base, effiles au sommet 110 x 6 µm. ( D'apres Dennis, non septes, et de 30 x 3 µm, Ellis : non septes et 45 x 3µm ). ?? Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a cespiteux. Peu frequent. De Mars a Mai. ( In litt. Commun ou assez frequent, de Septembre a Mars, ou tout au long de l'annee ). |
Chlorencoelia versiformis (Persoon) J.R. Dixon (1975) |
![]() |
Synonymes : Peziza versiformis Persoon (1798), Icones et descriptiones fungorum minus cognitorum, 1, p. 25, tab. 7, fig. 7 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Helotium versiforme (Persoon) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 356 Chlorosplenium versiforme (Persoon) De Notaris (1863), Commentario della Societa crittogamologica Italiana, 1(5), p. 376 Craterellus caespitosus Peck (1873), Bulletin of the Buffalo Society of natural sciences, 1(2), p. 61 Cenangium pulveraceum var. versiforme (Persoon) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 328 Coryne versiformis (Persoon) Rabenhorst (1891), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 492 Coryne sarcoides var. viridescens Rehm (1891), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 492 Midotis versiformis (Persoon) Seaver (1951), The North American cup-fungi (inoperculates), p. 94 Chlorociboria versiformis (Persoon) Seaver ex C.S. Ramamurthi, Korf & L.R. Batra (1958) [1957], Mycologia, 49(6), p. 860 Chlorencoelia versiformis (Persoon) J.R. Dixon (1975), Mycotaxon, 1(3), p. 224 (nom actuel) References : BK 1 201 ; Dennis p. 134 ; Gr. p. 384 ; Ellis p. 5 fig. 8 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hemiphacidiaceae Chapeau/Fructification : Receptacle brievement stipite ou subsessile, cupule, globuleux a l'etat jeune, puis etale, le plus souvent irregulier, contourne ou festonne, large de 1-1,5 -( 3 cm,) vert olivatre fonce en dessus, un peu plus pale et finement furfurace en dessous, avec parfois une teinte violacee ou purpurine. Marge incurvee et recurvee suivant maturite. Stipe : Court, 2-5 mm de long, parfois excentrique. Habitat : Sur branches en decomposition et humides, souches, troncs caries, principalement d'Abies et Pinus, mais egalement de Fraxinus, Quercus, Alnus, Populus, ( in litt. quelquefois Salix et Betula ). Spores : Oblongues-fusiformes ou claviformes, souvent un peu courbees ou ondulees, extremites arrondies, droites ou incurvees, lisses, hyalines ou a peine teintees, 9-13 x 3 µm, ( Boudier,15-20 x 4-5 µm), biguttulees ou avec des granulations, ( parfois 1-septee ). Ascospores cylindriques-claviformes, octosporees, spores biseriees, 80-100 x 7µm, ( Boudier 170-200 x 9-10 µm ).Paraphyses greles, lineaires, septees, colorees, epaisses de 2 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Rare. D'Aout a Novembre. Remarques : Le bois ne se colore pas de bleu-vert. |
Calycellina phalaridis (Libert) Hohnel (1918) |
![]() |
Synonymes : Peziza phalaridis Libert (1869), in P. Karsten, Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 139 (Basionyme)
Helotium citrinum var. phalaridis (Libert) Spegazzini & Roumeguere (1880), Revue mycologique (Toulouse), 2(5), p. 19 Mollisia phalaridis (Libert) Rehm (1891), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 543 Calycella citrina var. phalaridis (Libert) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 95 Calycellina phalaridis (Libert) Hohnel (1918), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 127, p. 603 (nom actuel) References : Gr. p. 312 n°500 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile ou brievement stipite, charnu, ferme, un peu cupule au debut, puis presque plan avec la marge proeminente entiere, large de 1 a 2 mm, rarement plus, blanc roussatre en dessus et brun en dessous. Stipe : Rudimentaire, concolore. Habitat : Sur chaumes secs de Phalaris arundinacea Spores : Oblongues, obtuses ou oblongues-elliptiques, droites ou un peu courbees, hyalines, lisses, presentant a l'interieur deux gouttelettes assez grosses souvent accompagnees d'autre plus petites et de quelques granulations, 12-17 x 4-5 µm, parfois uniseptees au milieu a la maturite. Asques claviformes, octospores, 100-160 x 10-12, a foramen margine. Parapyses simples ou divisees a la base, tres greles, lineaires, non epaissies au sommet, larges de 1,5 a 2 µm environ. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Tout au long de l'annee. Assez frequent. |
Unguicularia carestiana (Rabenhorst) Hohnel (1909) |
![]() |
Synonymes : Peziza struthiopteridis Sauter (1841), Flora oder allgemeine botanische Zeitung, 24, p. 311
Peziza carestiana Rabenhorst (1866), Fungi europaei exsiccati, Klotzschii herbarii vivi mycologici continuatio, Edn 2, serie 2, n° 913 (Basionyme) Helotium carestianum (Rabenhorst) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 161 Trichopeziza carestiana (Rabenhorst) Rehm (1883), Ascomyceten, 15, n° 706 Lachnella carestiana (Rabenhorst) P. Karsten (1885), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(6), p. 132 Trichopeziza struthiopteridis (Sauter) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 432 Dasyscyphus carestianus (Rabenhorst) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 452 Lachnum struthiopteridis (Sauter) Rehm (1893), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 887 Trichopeziza carinata Cooke & Massee (1893), Grevillea, 21(100), p. 121 Dasyscyphus carinata (Cooke & Massee) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 339 Atractobolus carestianus (Rabenhorst) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 445 Urceolella struthiopteridis (Sauter) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 130 Micropodia carestiae (Rabenhorst) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 128 Unguicularia carestiana (Rabenhorst) Hohnel (1909), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 118, p. 391 (nom actuel) Urceolella carestiana (Rabenhorst) Dennis (1963), Kew bulletin, 17(2), p. 335 Hyalopeziza carestiana (Rabenhorst) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 33 References : BK 1 243 ; FMDS 169 p. 54 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Urceollee a cupuliforme, subsessile, globuleuse a l'etat jeune, tout entierement blanchatre a creme, 0,2-0,3 mm. Surface externe lachement couverte de poils raides, blancs en partie agglutines en touffes, fixes le plus souvent lateralement a la marge. Habitat : Sur tiges pourries de fougeres surtout a l'etage subalpin. Spores : Claviformes a larmiformes, plus rarement fusiformes, lisses, hyalines, avec quelques tres fines gouttelettes a l'interieur, 7-10 (-11) x 1,5-2,5 (-3) µm. Asques octospores, spores biseriees, 40 x 4-6 µm. Paraphyses simples, non septees,ne depassant pas les asques. Poils a parois relativement epaisses, hyalins, lisses, sans cloisons, se terminant par une pointe + ou - effilee ou arrondie, jusqu'a 100 x 5 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Peu frequent. De Mai a Aout. |
Unguicularia costata (Boudier) Dennis (1949) |
![]() |
Synonymes : Urceolella costata (Boudier) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 119
Lachnella boudieri Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 317 Pseudohelotium costatum (Boudier) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 300 Unguicularia costata (Boudier) Dennis (1949), Mycological papers (Commonwealth Mycological Institute), 32, p. 79 (nom actuel) Hyalopeziza costata (Boudier) Raitviir (1970), Scripta mycologica : Mikologiceskie issledovanija, Tartu, 1, p. 34 Olla costata (Boudier) Svrček (1986), Ceska mykologie, 40(4), p. 216 References : Ellis p. 549 fig. 2037 ; Gr. p. 477 n° 809 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, globuleux-urceole, margine, large de 2 a 6 dixiemes de mm, lisse, entierement gris blanchatre, couvert d'une pubescence courte a l'exterieur. Marge regulierement arrondie. Habitat : Dans les bois tourbeux, sur tiges pourries de Juncus effusus, acutiflorus, etc... Spores : Fusiformes-aigues, hyalines, presentant parfois a l'interieur quelques granulations vers les extremites, 9-10 x 1,5-2 µm. Asques oblongs, non attenues a la base, octospores, 30-35 x 7-9 µm. Paraphyses rares, simples ou fourchues, septees, non epaissies au sommet, hyalines, granuleuses interieurement. Poils blanchatres, peu aigus, septes seulement a la base, ondules, a parois epaisses, reunis en cotes longitudinales, 30-40 x 4-5 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a cespiteux. Assez commun. D'Octobre a Juillet. |
Rodwayella citrinula (P. Karsten) Spooner (1986) [1985] |
![]() |
Synonymes : Helotium citrinulum P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 238 (Basionyme)
Pezizella citrinula (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 288 Hymenoscyphus citrinulus (P. Karsten) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 71 Helotium citrinulum var. seaveriRehm (1906), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 4(1), p. 67 Mollisiella citrinula (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 142 Rodwayella citrinula (P. Karsten) Spooner (1986) [1985], Sydowia : Annales mycologici, editi in notitiam scientiae mycologicae universalis, series II, 38, p. 312 (nom actuel) References : Gr. 532 n° 924 ; Ellis p. 526 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, patelliforme a marge entiere ou un peu sinuee a la fin, large de 1/2 a 1 mm de diametre, jaune suborange ou citrin, cerace, ochrace a sec, avec quelques poils en surface. Habitat : Sur les tiges et feuilles mortes de Carex tels que C. otrubae, C. sylvatica etc...,egalement sur les graines et les chaumes de Phragmites communis. Spores : Theques cylindriques-claviformes, octospores, 50-55 x 4-5 µm. Paraphyses greles, peu nombreuses. Spores lineaires, souvent courbees, incolores, parfois avec une cloison, 8-9 x 2-2,5 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire a fascicule. Pas rare. De Fevrier a fin Mai, mais egalement en ete. |
Psilachnum lateritioalbum (P. Karsten) Hohnel (1926) |
![]() |
Synonymes : Helotium lateritioalbum P. Karsten (1887), Revue mycologique (Toulouse), 9(36), p. 159 (Basionyme)
Phialea lateritioalba (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 272 Micropodia lateritioalba (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 128 Psilachnum lateritioalbum (P. Karsten) Hohnel (1926), Mitteilungen aus dem botanischen Institut der technischen hochschule in Wien, 3(2), p. 73 (nom actuel) References : Ellis p. 529 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : sessile, gregaire,poil fin, marge blanche. Habitat : Sur les feuilles morte de typha, graminee... Comestibilite : Sans interet |
Pseudohelotium pineti (Batsch) Fuckel (1870) [1869-70] |
![]() |
Synonymes : Peziza pineti Batsch (1786), Elenchus fungorum, continuatio prima, p. 201, tab. 26, fig. 140 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza lurida Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 666 Octospora lurida (Persoon) Gray (1821), A natural arrangement of British plants, 1, p. 668 Pseudohelotium pineti (Batsch) Fuckel (1870) [1869-70], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 23-24, p. 298 (nom actuel) Helotium pineti (Batsch) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 241 Peziza incarnata Cooke (1873), Grevillea, 1(9), p. 131 (nom. illegit.) Phialea pineti (Batsch) Quelet (1879), Bulletin de la Societe botanique de France, 26, p. 234 Lachnea pineti (Batsch) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 83 Mollisia pineti (Batsch) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 195 Mollisia incarnata W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 191 Mollisia lurida (Persoon) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 197 Pezizella incarnata (W. Phillips) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 285 Belonium pineti (Batsch) Rehm (1892), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(3), p. 688 Belonidium jerdonii Cooke & W. Phillips (1895), in Massee, British fungus flora, 4, p. 229 Hymenoscyphus incarnatus (W. Phillips) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 485 Hyalinia incarnata (W. Phillips) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 103 Trichobelonium pineti (Batsch) Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 146, pl. 5, fig. 20 Belonidium incanescens Kirschstein (1939), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 37(1-2), p. 123 References : Ellis 1 p. 173 fig. 755 ; Dennis p. 115 pl. XXIg ; Gr. p. 507 n° 867 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, urceole, puis aplani, large de 0,50-1,50 mm, chamois, pale ou blanchatre en dessus, gris brunatre en-dessous, a marge blanchatre entiere, obtuse et incurvee, granuleuse ou legerement pubescente exterieurement au moins dans le jeune age. Habitat : Sur les aiguilles tombees et les cones pourris de Pinus (souvent Pinus sylvestris ). Spores : Tres variables de taille et de forme : oblongues-fusiformes; 8-14 x 3µm, et biguttulees d'apres Phillips : cylindriques-fusiformes, 8-12 x 2-3 µm, d'apres Saccardo : allongees tres tenues, aigues aux extremites, pluriguttulees et triseptees a la fin, 25-30 x 1 µm, d'apres Velenovsky : etroitement cylindriques ou legerement en massue,20-30 x 1,5-2 µm, d'apres Dennis. Asques cylindriques-claviformes, octospores, 24 x 8 µm d'apres Saccardo ; 60-80 x 6-8 µm d'apres Velenovsky, spores positionnees + ou- irregulierement . Paraphyses cylindriques-claviformes, greles, epaissies jusqu'a 3µm ou non au sommet,( parfois fourchues en forme de Y,( Ellis ) . Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire ou en croissance serree. Frequent. Automne. |
Pseudohelotium alaunae Graddon (1972) |
![]() |
Synonymes : Pseudohelotium alaunae Graddon (1972), Transactions of the British Mycological Society 58 (1) p. 149 (Basionyme). References : Ellis p. 493 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : sessile → 500 µm de diametre. Habitat : A la base de feuille seche de carex en milieu humide. Spores : ascospores:(20) 31-41 (68) / 2-3.2 µm guttulees, quelques-unes septees; asques: 45-65 (70) / 7-10 µm, IKI bb, Cr+; Paraphyses : cylindriques septees. |
Ombrophila limosella (P. Karsten) Rehm (1881) |
![]() |
Synonymes : Peziza limosella P. Karsten (1866), Fungi Fenniae exsiccati, 6, n° 538 (Basionyme)
Ombrophila violacea var. γ limosella(P. Karsten) P. Karsten (1871), Bidrag till kannedom af Finlands natur och folk, 19, p. 88 Helotium limosellum (P. Karsten) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 236 Ombrophila limosella (P. Karsten) Rehm (1881), Bericht des naturhistorischen vereins in Augsburg, 26, p. 122 (nom actuel) Geoscypha limosella (P. Karsten) Lambotte (1888), Memoires de la Societe royale des sciences de Liege, serie 2, 14, p. 320 Humaria lividopurpurea (Boudier) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 124 Discinella lividopurpurea Boudier (1889) [1888], Bulletin de la Societe mycologique de France, 4(3), p. 85 Discinella limosella (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 96 References : Page Image In Published List ; Gr. p. 321 n° 518 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Helotiaceae Chapeau/Fructification : Receptacle subsessile, epais, d'abord lenticulaire, puis etale-ondule, un peu deprime au centre, large de 2-4 mm, fauve-pourpre a brun violace, marge obtuse. Chair : Gelatineuse, pale, plus claire que le receptacle. Stipe : Indistinct ou en forme tronconique. Habitat : A terre en terrains humides et ombrages, dans les bois, sur terre nue des chemins peu frequentes, sur limon au bord des mares. Spores : Ellipsoides a fusiformes, hyalines, 10-15 x 4-4 µm, non lisses, mais finement grenelees, et contenant de tres petites guttules assez diffuses dont deux amas polaires plus nettement visibles, 11-12 x 4-4,5 µ, parfois plus amincies a une extremite et un peu courbees. Asques cylindriques, un peu attenues a la base, octospores, spores uniseriees, 100x 10 µm. Paraphyses simples, filiformes, septees a la base, a peine epaissies au sommet(3-4µm), hyaline, mais contenant un protoplasma oleagineux legerement colore. Exipulum macule ou comme teinte de "rouille". Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire ou confluent. Rare ou peu frequent. Ete-automne. |
Iodophanus testaceus (Mougeot) Korf (1967) |
![]() |
Synonymes : Peziza testacea Mougeot (1828), in Fries, Elenchus fungorum, sistens commentarium in systema mycologicum, 2, p. 11 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1828)
Ascobolus testaceus (Mougeot) Wallroth (1833), Flora cryptogamica germaniae, 2, p. 513 Calloria testacea (Mougeot) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 359 Helotium testaceum (Mougeot) Berkeley (1860), Outlines of british fungology, p. 372 Peziza antonii Roumeguere (1879), Revue mycologique (Toulouse), 1(3), p. 103 Mollisia testacea (Mougeot) Gillet (1881), Champignons de France, les discomycetes, p. 132 Ascophanus testaceus (Mougeot) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 310, tab. 9, fig. 58 Humaria antonii (Roumeguere) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 121 Humaria testacea (Mougeot) J. Schroter (1893), in Cohn, Kryptogamen-flora von Schlesien, 3(2), p. 36 Ascophanus carneus var. testaceus (Mougeot) Massee (1895), British fungus flora, 4, p. 178 Ocellaria charticola Feltgen (1901), Vorstudien zu einer pilz-flora des grossherzogthums Luxemburg, 1(2), p. 84 Humarina testacea (Mougeot) Seaver (1928), The North American cup-fungi (operculates), p. 125 Iodophanus testaceus (Mougeot) Korf (1967), American journal of botany, 54(1), p. 19 (nom actuel) References : Doveri p. 469 Gr. p. 231 n° 360 ; Dennis p. 64 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Pezizomycetes / Pezizales / Pezizaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, puis hemispherique et un peu cupule, parfois irregulier, large de 1 a 3 mm, rouge brique ou orange terne, avec une marge mince et finement denticulee, concolore et glabre en dessous. Chair : Excipulum constitue de cellules globuleuses. Stipe : Nul Habitat : Sur toile pourrie, crottes de lapins et de souris. Spores : Spores elliptiques, lisses, puis granuleuses exterieurement a la maturite, 18-20 x 9-11 µm d'apres Phillips, 24-12 d'apres Fuckel. Asques largement claviformes, octospores,intensement amyloides. Paraphyses simples, septees, epaissies au sommet, et remplies de granulations colorees. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Rare. Tout au long de l'annee ?, ( plutot automnal ). |
Calycina subtilis (Fries) Baral (1985) |
![]() |
Synonymes : Helotium subtile Fries (1818), Observationes mycologicae praecipue ad illustrandam floram suecicam, 2, p. 310 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1822)
Peziza subtilis (Fries) Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 157 Sarea subtilis (Fries) Schweinitz (1832), Transactions of the American philosophical Society, series 2, 4(2), p. 178 Hymenoscyphus subtilis (Fries) W. Phillips (1887), A manual of the British Discomycetes, p. 132 Phialea subtilis (Fries) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 255 Pezizella subtilis (Fries) Dennis (1956), Mycological papers (Commonwealth Mycological Institute), 62, p. 58 Calycina subtilis (Fries) Baral (1985), Beihefte zur zeitschrift fur mykologie, 6, p. 59 (nom actuel) References : Ellis p. 167 fig. 729 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Pezizellaceae Chapeau/Fructification : Fructification cupuliforme jusqu'a 1 mm de diametre, sessile a faiblement pedicellee. Surface hymeniale blanche, devenant cremeuse au sechage. Stipe : Tres court, concolore. Habitat : Sur aiguilles de Pinus, sur feuilles en aiguilles tetragones de Picea excelsa. Spores : Ascospores hyalines 5-8 x 1-1,5µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isole a gregaire. Rare. Octobre-Novembre. |
Calycina scolochloae (De Notaris) Baral (2013) |
![]() |
Synonymes : Helotium scolochloae De Notaris (1863), Commentario della Societa crittogamologica Italiana, 1(5), p. 379 (Basionyme)
Belonidium scolochloae (De Notaris) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 497 Calycella scolochloae (De Notaris) Dennis (1964), Kew bulletin, 19(1), p. 117 Bisporella scolochloae(De Notaris) Spooner (1984), Kew bulletin, 38(4), p. 557 Calycina scolochloae (De Notaris) Baral (2013), Mycosystema, 32(3), p. 423 (nom actuel) References : Ellis 2 p. 454 fig. 1737 ; Gr. p. 415 n°396 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Pezizellaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, d'abord concave puis patelliforme, large de 0,25-0,50, jusqu'a 0,80 mm, glabre, blanchatre par l'humidite, jaunissant par le sec, marge relevee. Chair : Un peu gelatineuse, concolore, sans odeur ni saveur particulieres. Stipe : Nul Habitat : Sur tiges mortes de plantes, en particulier d' Agropyron repens, Arrhenatium elatius, Arundo donax, etc... Spores : Oblongues, fusiformes ou lanceolees, droites ou un peu courbees, hyalines, presentant quelquefois a l'interieur plusieurs petites gouttelettes et des granulations, 10-12-16-(25) x 2,5-4 µm, (le plus souvent 15 x 3 µm ), triseptees a la fin et un peu etranglees aux cloisons. Asques claviformes, octospores, 75-100 x 5-7 µm. Paraphyses filiformes, hyalines, simples ou divisees, non epaissies au sommet, larges de 1,5-2 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire et cespiteux. Assez frequent. Ete-Automne ( Mai-Aout ). |
Hyaloscypha vitreola (P. Karsten) Boudier (1885) |
![]() |
Synonymes : Peziza vitreola P. Karsten (1866), Fungi Fenniae exsiccati, 6, n° 531 (Basionyme)
Helotium hyalinum subsp.* vitreolum(P. Karsten) P. Karsten (1871), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 11, p. 240 Hyaloscypha vitreola (P. Karsten) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 118 (nom actuel) Helotium vitreolum (P. Karsten) P. Karsten (1885), Acta societatis pro fauna et flora fennica, 2(6), p. 127 Pseudohelotium vitreolum (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 291 Pezizella incerta Allescher (1898), Bericht des botanischen vereines in Landshut, 15, p. 76 Dasyscyphus vitreolus (P. Karsten) Massee (1901), The Naturalist, 1901, p. 183 Pseudohelotium incertum (Allescher) Saccardo & P. Sydow (1902), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 16, p. 729 Hyaloscypha incerta (Allescher) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 126 Microscypha incerta (Allescher) Killermann (1935), Kryptogamen forschungen der bayerischen botanischen gesellschaft zur Erforschung der heimischen flora, 2(3), p. 264 Uncinia spinosae Velenovský (1947), Novitates mycologicae novissimae, Opera botanica cechica, 4, p. 139 Uncinia maxima Velenovský (1947), Novitates mycologicae novissimae, Opera botanica cechica, 4, p. 139 References : Boud. 524 ; Gr. p. 468 n° 791 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Leotiomycetes / Helotiales / Hyaloscyphaceae Chapeau/Fructification : Receptacle sessile, assez epais, patelliforme, puis aplani, large de 0,5 a 1 mm, blanc, transparent, a aspect vitreux, finement pubescent a l'exterieur, surtout vers la marge qui parait fimbriee. Habitat : Sur bois pourri (in litt. sur Pyrus et Populus ). Spores : Generalement distiques, oblongues-elliptiques, hyalines, continues, bi-gutullees( 2 petites gouttelettes parfois divisees), 8-12 x 3 µm. Asques cylindriques-claviformes, peu ou point attenues a la base, octospores, 50-60 x 8-10 µm. Paraphyses peu nombreuses, rameuses, septees, obtuses, a peine epaissies au sommet, larges de 2-2,5 µm. Poils hyalins, septes, longs de 30 a 40 µm, elargis a la base, 2-5 µm, attenues en pointe aigue ou subaigue, parfois tres finement granuleux exterieurement a la partie superieure ; ils paraissent caducs et disparaissent avec l'age. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Gregaire. Peu commun. Automne-Hiver. |
Pseudombrophila merdaria (Fries) Brummelen (1995) |
![]() |
Synonymes : Peziza merdaria Fries (1828), Elenchus fungorum, sistens commentarium in systema mycologicum, 2, p. 11 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1828)
Peziza canina P. Karsten (1861), Synopsis Pezizarum et Ascobolorum Fenniae, p. 9 Peziza nobilis P. Karsten (1867), Fungi Fenniae exsiccati, 7, n° 635 Peziza subfurfuracea Nylander (1868), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 51 Peziza deerrata P. Karsten (1869), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 119 Peziza canina var. ß nobilis (P. Karsten) P. Karsten (1869), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 118 Peziza cucurbitae W.R. Gerard (1874), Bulletin of the Torrey botanical Club, 5(6), p. 26 Peziza brassicaecola Berkeley (1875), Grevillea, 3(28), p. 157 Peziza rufescens J. Schroter (1878), in Rabenhorst, Fungi europaei exsiccati, Klotzschii herbarii vivi mycologici continuatio, Edn 2, serie 2, n° 2311 (nom. illegit.) Humaria chartarum Quelet (1878), Bulletin de la Societe botanique de France, 25, p. 291 Peziza schroeteri Cooke (1878), Grevillea, 6(40), p. 110 Aleuria merdaria (Fries) Gillet (1879), Champignons de France, les discomycetes, p. 53 Peziza chartarum (Quelet) Cooke (1879), Mycographia, seu icones fungorum. Figures of fungi from all parts of the world, 6, p. 234, tab. 110, fig. 394 Aleuria chartarum (Quelet) Gillet (1879), Champignons de France, les discomycetes, p. 49 Humaria merdaria (Fries) Quelet (1881) [1880], Compte rendu de l'Association francaise pour l'avancement des sciences, 9, p. 672 Helotium pedrottii Bresadola (1881), Fungi tridentini, novi vel nondum delineati, 1(1), p. 14, 98, tab. 15 Humaria glacialis Rehm (1882), Hedwigia, 21(7), p. 97 Dermatea sydowii Rehm (1882), in P. Sydow, Mycotheca marchica, cent. 4, n° 379 Humaria pedrottii (Bresadola) Rehm (1884), Ascomyceten, 16, n° 754 Pseudombrophila pedrottii (Bresadola) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 106 Pseudombrophila chartarum (Quelet) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 106 Humaria canina (P. Karsten) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 291 Geoscypha schroeteri (Cooke) Rehm (1888), Hedwigia, 27(5-6), p. 163 Pyronema chartarum (Quelet) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 109 Pezizella cucurbitae (W.R. Gerard) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 285 Pezizella brassicaecola (Berkeley) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 283 Humaria nobilis (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 138 Humaria canina subsp.* nobilis (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 138 Humaria schroeteri (Cooke) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 141 Humaria deerrata (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 140 Humaria pictilis Quelet (1892) [1891], Compte rendu de l'Association francaise pour l'avancement des sciences, 20(2), p. 464, pl. 2, fig. 4 Hymenoscyphus brassicicola (Berkeley) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 485 Hymenoscyphus cucurbitae (W.R. Gerard) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 485 Ascophanus caninus var. nobilis (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Ascophanus caninus(P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Ascophanus deerratus (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Ascophanus merdarius (Fries) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Ascophanus pictilis (Quelet) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Pachyella schroeteri (Cooke) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 51 Peziza pedrottii (Bresadola) Migula (1913), Kryptogamen-flora von Deutschland, Osterreich und der Schweiz, Band III. Pilze, 3(2), p. 1015 Pseudombrophila deerrata (P. Karsten) Seaver (1928), The North American cup-fungi (operculates), p. 141 Pyronema canina Dearness & Bisby (1929), The Fungi of Manitoba, p. 60 Infundibulum tiliaceum Velenovský (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 351 Humaria ustulina Velenovský (1939), Novitates mycologicae, p. 199 Humaria nivea Velenovský (1947), Novitates mycologicae novissimae, Opera botanica cechica, 4, p. 148 Orbilia cucurbitae (W.R. Gerard) Seaver (1951), The North American cup-fungi (inoperculates), p. 155 Pseudombrophila merdaria (Fries) Brummelen (1995), Libri botanici, 14, p. 45 (nom actuel) References : Medardi p. 228 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Pezizomycetes / Pezizales / Pseudombrophilaceae Chapeau/Fructification : sessile, legerement cupulee. Chair : ceracee, fragile, brunatre. Stipe : Nul Habitat : Sur excrements de cheval. Spores : lisses, hyalines, non guttulees, uniseriees dans l'asque. Comestibilite : Sans interet |
Pour vous accompagner lors de vos sorties mycologiques, MycoDB vous recommande les guides suivants :