Il y a 2 champignons qui correspondent à votre recherche par ordre de popularité :
Chaetosphaerella phaeostroma (Durieu & Montagne) E. Muller & C. Booth (1972) |
![]() |
Synonymes : Sphaeria tristis var. ßß fusca Albertini & Schweinitz (1805), Conspectus fungorum in Lusatiae superioris, p. 44
Helminthosporium minus Link (1816), Magazin der Gesellschaft naturforschender freunde zu Berlin, 7, p. 39 Sphaeria phaeostroma Durieu & Montagne (1846) [1846-49], Exploration scientifique de l'Algerie, Flore d'Algerie, 1, p. 491, tab. 26, fig. 2 (Basionyme) Cladotrichum triseptatum Berkeley & Broome (1851), The annals and magazine of natural history, series 2, 7, p. 98, tab. 5, fig. 7 Chaetosphaeria phaeostroma (Durieu & Montagne) Fuckel (1867), Fungi Rhenani exsiccati, n° 2040 Diplosporium triseptatum (Berkeley & Broome) J. Kunze (1877), Fungi selecti exsiccati, n° ? Byssosphaeria phaeostroma (Durieu & Montagne) Stevenson (1879), Mycologia Scotica, The fungi of Scotland and their geographical distribution, p. 386 Brachysporium minus (Link) Saccardo (1886), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 4, p. 426 Thaxteria phaeostroma (Durieu & Montagne) C. Booth (1958), Naturalist, London, 1958, 866, p. 88 Oedemium minus (Link) S. Hughes (1958), Canadian journal of botany, 36, p. 790 Chaetosphaerella phaeostroma (Durieu & Montagne) E. Muller & C. Booth (1972), Transactions of the British mycological Society, 58(1), p. 77 (nom actuel) Veramycina elegans Subramanian (1995) [1992-93], Kavaka, 20-21(1-2), p. 58 References : Ellis p. 23 fig. 85 Groupe : Pyrenomycetes Classification : Ascomycota / Sordariomycetes / Coronophorales / Chaetosphaerellaceae Chapeau/Fructification : Peritheces gris fonce a noir, jusqu'a 0,35 x 0,5 mm, assis sur un tapis mycelien noir, portant egalement des soies brun fonce a noir, ramifiees, avec conidiospores noueuses. Habitat : Communement croissante sur ou associee a d'autres champignons tels que, Diatrype stigma et Diatrype flavovirens, egalement sur les branches mortes d'Acer, Alnus, Corylus, Fagus, Fraxinus, Hedera, Ilex, Populus, Prunus spinosa, Quercus, Ribes, Salix, Sambucus, Tilia et Ulmus. Spores : Ascospores courbes, septees, 3 cloisons, 32-35 x 6-9µm, avec des cellules medianes brunes. Conidies de couleur similaire,20-35 x 10-15 µm. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Commun. Cespiteux ou en croissance serree. Septembre-Avril. Remarque : Stade conidial : Oedemium minus |
Eutypa flavovirens (Persoon) Tulasne & C. Tulasne (1863) |
![]() |
Synonymes : Sphaeria flavovirescens Hoffmann (1787), Vegetabilia cryptogama, 1, p. 10, tab. 2, fig. 4
Sphaeria virescens J.F. Gmelin (1792), Systema naturae, Edn 13, 2, p. 1476 Sphaeria flavovirens Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 22 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1823) Sphaeria flavovirens var. a subrotundata Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 22 Sphaeria viridis Sowerby (1802), Coloured figures of English fungi or mushrooms, tab. 375, fig. 8 (nom. illegit.) Sphaeria multiceps Sowerby (1803), Coloured figures of English fungi or mushrooms, tab. 394, fig. 8 Hypoxylon virescens (J.F. Gmelin) Cumino (1805), Memoires de l'Academie imperiale des sciences, litterature et beaux-arts de Turin, 14, p. 253 Nemania flavovirens (Persoon) Gray (1821), A natural arrangement of British plants, 1, p. 518 Peripherostoma multiceps (Sowerby) Gray (1821), A natural arrangement of British plants, 1, p. 514 Sphaeria flavovirens var. ß multiceps (Sowerby) Fries (1823), Systema mycologicum, 2(2), p. 357 Stromatosphaeria multiceps (Sowerby) Greville (1824), Flora edinensis, p. 356 Stromatosphaeria flavovirens (Persoon) Greville (1828) [1827], Scottish cryptogamic flora, 6, tab. 320 Hypoxylon flavovirens (Persoon) J. Kickx f. (1835), Flore cryptogamique des environs de Louvain, p. 115 Diatrype flavovirens (Persoon) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 385 Diatrype flavovirens var. multiceps (Sowerby) Berkeley (1860), Outlines of british fungology, p. 388 Eutypa flavovirens (Persoon) Tulasne & C. Tulasne (1863), Selecta fungorum carpologia, 2, p. 57, tab. 7, fig. 1-7 (nom actuel) Valsa flavovirens (Persoon) Nitschke (1867), Pyrenomycetes germanici, 1, p. 139 Eutypa flavovirescens (Hoffmann) Saccardo (1882), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 1, p. 172 Valsa flavovirescens (Hoffmann) G. Winter (1886), Rabenhorst's kryptogamen-flora von Deutschland, Oesterreich und der Schweiz, Zweite Auflage, Pilze, 1(2), p. 680 Engizostoma flavovirescens (Hoffmann) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 474 Eutypa flavovirescens var. multiceps (Sowerby) Ferdinandsen & Winge (1908), Botanisk tidsskrift, udgivet af den botaniske forening i Kioebenhavn, 29(1), p. 14 References : BK 1 354 ; Dennis p. 336 ; Ellis p. 27 & 130 fig. 100 Groupe : Pyrenomycetes Classification : Ascomycota / Sordariomycetes / Xylariales / Diatrypaceae Chapeau/Fructification : Peritheces 0,4-0,5 mm de diametre, immerges dans un stroma superficiel noir, en forme de croute + ou - etale. L'interieur du stroma est colore de vert-jaune ( soluble dans le NH3 ), coloration qui n'existe ni sur le bois, ni sur la surface de l'ecorce. Le stroma s'etale sur quelques millimetres carres. La surface est bosselee, verruqueuse-asperulee et les ostioles des peritheces sont a peine visibles. Habitat : Sur branches mortes et cortiquees de Betula, Acer, Corylus, Crataegus, Fagus, Fraxinus, Prunus spinosa, Quercus, Tilia, et Ulmus. Spores : Allantoides, lisses, hyalines a faiblement brunatres, 6-8 x 2-2,5 µm. Asques octospores, spores biseriees, 30-40 x 5-6,5 µm, J-, avec un anneau apical peu net. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Isoles a cespiteux. Tout au long de l'annee. Peu frequent. Remarques : Le caractere le plus frappant de cette espece est sans conteste la couleur vert-jaune du stroma,ce qui facilite la determination. |
Pour vous accompagner lors de vos sorties mycologiques, MycoDB vous recommande les guides suivants :