Il y a 5 champignons qui correspondent à votre recherche par ordre de popularité :
Trechispora farinacea (Persoon) Liberta (1966) |
![]() |
Synonymes : Hydnum farinaceum Persoon (1801), Synopsis methodica fungorum, p. 562 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1821)
Hydnum crustosum Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 394 (nom. illegit.) Xylodon farinaceum (Persoon) Chevallier (1826), Flore generale des environs de Paris, 1, p. 272 Odontia farinacea (Persoon) Quelet (1879), Bulletin de la Societe botanique de France, 26, p. 231 Acia farinacea (Persoon) P. Karsten (1879), Meddelanden af societas pro fauna et flora fennica, 5, p. 42 Odontina farinacea (Persoon) Patouillard (1887), Les hymenomycetes d'Europe, anatomie generale et classification des champignons superieurs, p. 147 Corticium submutabile Hohnel & Litschauer (1907), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 116, p. 822 Grandinia farinacea (Persoon) Bourdot & Galzin (1914), Bulletin de la Societe mycologique de France, 30(2), p. 253 Hypochnus submutabilis (Hohnel & Litschauer) Rea (1922), British Basidiomycetae, a handbook to the larger british fungi, p. 658 Phlebiella farinacea (Persoon) Bondartsev & Singer (1953), Bracket Fungi Europ. USSR & Caucasus, p. 51 Cristella submutabilis (Hohnel & Litschauer) Donk (1957), Fungus, Officieel orgaan van de nederlandsche mycologische vereniging, 27(1-4), p. 20 Cristella farinacea (Persoon) Donk (1957), Fungus, Officieel orgaan van de nederlandsche mycologische vereniging, 27(1-4), p. 20, 22 Trechispora farinacea (Persoon) Liberta (1966), Taxon, 15(8), p. 318 (nom actuel) Trechispora submutabilis (Hohnel & Litschauer) Parmasto (1968), Conspectus systematis corticiacearum (Tartu), p. 46 References : Julich 147 ; BK 2 p. 124 ; BG p. 412 n° 648 Groupe : Polypores Classification : Basidiomycota / Agaricomycetes / Trechisporales / Hydnodontaceae Chapeau/Fructification : Largement etale, mince, floconneux ou membraneux-mou, blanc de neige, puis creme, jusqu'a creme chamois ; marge byssoide ou himantioide, finement fibrilleuse ou simplement pruineuse subindeterminee, et parfois parcourue par des rhizomorphes. Lames/Pores : Aiguillons serres, subules, 1-2 mm, rarement dentes, quelquefois confluents-cristules, ou granuleux-subglebuleux, tres mous et fragiles, termines par des hyphes steriles. Chair : Consistance lache, tendre. Trame chargee d'oxalate. Habitat : Sur bois caries de feuillus et de coniferes, a la face infere des branches tombees ainsi que dans les anfractuosites des souches creuses, sur feuilles, humus, et pierres surtout dans les lieux frais. Spores : Ovales-elliptiques, echinulees, hyalines, uni- a biguttulees, 3,5-4-(4,5) x 2,5-3-(4) µm. Basides cylindriques clavees, parfois un peu etranglees, a 2-4 sterigmates longs de 3-4,5µm. Pas de cystide. Monomitique : Hyphes larges 1,5-4 µm, a parois tres minces, septees-noduleuses avec renflements ampullaces au niveau des cloisons, bouclees. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Tout au long de l'annee. Repandu et tres commun. Remarques : Peu lignivore, vient sur les bois attaques par d'autres champignons. Anecdote : Sur un parquet de chene a Paris ; habitat insolite, qui n'a modifie ni ses caracteres, ni sa lesion qui reste au moins bien superficielle. |
Lachnella alboviolascens (Albertini & Schweinitz) Fries (1849) |
![]() |
Synonymes : Peziza nigrocaesia Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 435
Peziza nivea Schumacher (1803), Enumeratio plantarum in partibus Saellandiae septentrionalis et orientalis, 2, p. 435 (nom. illegit.) Peziza alboviolascens Albertini & Schweinitz (1805), Conspectus fungorum in Lusatiae superioris, p. 322, tab. 8, fig. 4 (basionyme) Sanctionnement : Fries (1822) Peziza fallax var. ß alboviolascens (Albertini & Schweinitz) Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 266 Peziza alboviolascens var. nigrocaesia (Schumacher) Fries (1822), Systema mycologicum, 2(1), p. 96 Peziza fallax Persoon (1822), Mycologia europaea, seu complet omnium fungorum in variis europaeae regionibus detectorum enumeratio, 1, p. 266 Peziza velutina Desmazieres (1823), Catalogue des plantes omises dans la botanographie Belgique et dans les flores du Nord de la France, p. 14 Ascobolus vitis Wallroth (1828), in Fries, Elenchus fungorum, sistens commentarium in systema mycologicum, 2, p. 9 Lachnella alboviolascens (Albertini & Schweinitz) Fries (1849), Summa vegetabilium Scandinaviae, 2, p. 365 (nom actuel) Peziza syringae Wallroth (1859), in Rabenhorst, Fungi europaei exsiccati, Klotzschii herbarii vivi mycologici continuatio, Edn 2, serie 2, n° 32 Cyphella curreyi Berkeley & Broome (1861), The annals and magazine of natural history, series 3, 7, p. 379 Cyphella alboviolascens (Albertini & Schweinitz) P. Crouan & H. Crouan (1867), Florule du Finistere, p. 61 Peziza alboviolascens var. ß alba J. Kickx f. (1867), in J.J. Kickx, Flore cryptogamique des Flandres, 1, p. 489 Cyphella dochmiospora Berkeley & Broome (1873), The annals and magazine of natural history, series 4, 11, p. 343 Corticium dubium Quelet (1875), Memoires de la Societe d'Emulation de Montbeliard, serie 2, 5, p. 444(16), tab. 1, fig. 10 Cyphella stuppea Berkeley & Broome (1878), The annals and magazine of natural history, series 5, 1, p. 25 Lachnea alboviolascens (Albertini & Schweinitz) Gillet (1880), Champignons de France, les discomycetes, p. 81 Trichopeziza syringae (Wallroth) Hazslinszky (1886) [1885], Mathematikai es termeszettudomanyi kozlemenyek, vonatkozolag a hazai vizsonyokra, 21, p. 235 Chaetocypha alboviolascens (Albertini & Schweinitz) Kuntze (1891), Revisio generum plantarum, 2, p. 847 Cyphella syringae (Wallroth) Cooke (1891), Grevillea, 20(93), p. 9 Chaetocypha stuppea (Berkeley & Broome) Kuntze (1891), Revisio generum plantarum, 2, p. 848 Chaetocypha dochmiospora (Berkeley & Broome) Kuntze (1891), Revisio generum plantarum, 2, p. 847 Cyphella pseudovillosa Hennings (1904), Botanische jahrbucher fur systematik, pflanzengeschichte und pflanzengeographie, 34(1), p. 43 Cyphella villosa f. dochmiospora (Berkeley & Broome) Jaap (1905), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 3(5), p. 399 Cyphellopsis alboviolascens (Albertini & Schweinitz) Donk (1931), Mededeelingen van de Nederlandsche mycologische vereeniging, 18-20, p. 129 References : BK 2 230 ; BG p. 159 n° 252 Groupe : non classe Classification : Basidiomycota / Agaricomycetes / Agaricales / Niaceae Chapeau/Fructification : Basidiome cyphelloide, sessile, dur, globuleux, puis cupule, mesurant 0,5-1,5(-3) mm de diametre, et aplani, avec marge enroulee, duveteuse, densement garnie de poils blancs. Face interne tapissee par hymenium lisse, souvent parseme d'excroissances, gris-clair a blanchatre et souvent teinte de bleu ou legerement de verdatre. . Chair : Consistance ceracee, molle. Habitat : Sur branches seches tombees, notamment de Syringa spp. (lilas), Vitis spp. (vignes), Robinia pseudoacacia (robinier faux-acacia), Tilia spp. (tilleuls), Salix spp. (saules), Sambucus spp. (sureaux), Wisteria spp. (glycine), mais egalement sur tiges mortes de plantes herbacees. Cespiteux, en troupes serrees. Toute l'annee, mais surtout de janvier a juin. Frequent. Spores : Spores ovoides, lisses, hyalines, bossues vers la base ou comme aplaties sur une face, avec apicule lateral, parfois avec des granulations, mesurant 12-15 × 9-12 µm. Basides clavees, tetrasporiques, mesurant 50-70-(80) × 6-12-(16) µm, bouclees. Monomitique : Hyphes a parois minces, mesurant 1-3,5 µm de largeur, en couche horizontale a la base, enchevetrees et tres serrees sous l'hymenium, cloisonnees, partiellement bouclees. Poils du basidiome a parois tres epaisses, cylindriques, brunatres dans le tiers de la partie inferieure, effiles, finement incrustes, mesurant 150-200(-250) × 5-6-(-8) µm, dextrinoides. Comestibilite : Sans interet |
Diaporthe oncostoma (Duby) Fuckel (1870) [1869-70] |
![]() |
Synonymes : Sphaeria oncostoma Duby (1856), in Rabenhorst, Klotzschii herbarum vivum mycologicum, Edn 2, n° 253 (Basionyme)
Valsa oncostoma (Duby) Fuckel (1866), Fungi Rhenani exsiccati, n° 1730 Diaporthe oncostoma (Duby) Fuckel (1870) [1869-70], Jahrbucher des nassauischen vereins fur naturkunde, 23-24, p. 205 (nom actuel) Phoma oncostoma Thumen (1877), Mycotheca universalis, centurie 9, n° 877 Valsa personata Cooke & Ellis (1878), Grevillea, 7(41), p. 9 Diaporthe personata (Cooke & Ellis) Saccardo (1882), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 1, p. 612 Phomopsis oncostoma (Thumen) Hohnel (1906), Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenschaftliche klasse, Abt. 1, 115, p. 681 Chlorostate oncostoma (Duby) Traverso (1906) [1905], Flora italica cryptogama. Pars 1: Fungi. Pyrenomycetae. Xylariaceae, Valsaceae, Ceratostomataceae, 1(1), p. 197 References : Ellis p. 227 fig. 1031 Groupe : Pyrenomycetes Classification : Ascomycota / Sordariomycetes / Diaporthales / Diaporthaceae Chapeau/Fructification : Peritheces, jusqu'a 7 mm de diametre, reunis en petits groupes, dans un stroma noir, immerge dans l'ecorce, meme un peu dans le bois, erompant, couvert par les ostioles des peritheces, courts-cylindriques et de couleur noire. Habitat : Parasite des rameaux et des branches de Robinia pseudoacacia (robinier faux-acacia). Gregaire. Decembre-fevrier. Peu frequent. Spores : Spores fusiformes-elliptiques, lisses, hyalines, mesurant 13-17(-25) x 3-4(-5) µm, faiblement ecrasees au niveau de la cloison centrale, parfois guttulees. Asques octospores, spores irregulierement biseriees, mesurant 60-80 x 6-9 µm, en massue, avec un anneau apical de refraction. Comestibilite : Sans interet Commentaires : Anamorphe : Phomopsis petiolorum (Desm.) Grove 1917 Erompant, conidiomes noirs mesurant jusqu'a 0,5 mm de diametre A - conidies, mesurant 8-10 x 2-2,5 µm B - conidies flexueuses, 18-30 x 1 µm |
Pseudombrophila merdaria (Fries) Brummelen (1995) |
![]() |
Synonymes : Peziza merdaria Fries (1828), Elenchus fungorum, sistens commentarium in systema mycologicum, 2, p. 11 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1828)
Peziza canina P. Karsten (1861), Synopsis Pezizarum et Ascobolorum Fenniae, p. 9 Peziza nobilis P. Karsten (1867), Fungi Fenniae exsiccati, 7, n° 635 Peziza subfurfuracea Nylander (1868), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 51 Peziza deerrata P. Karsten (1869), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 119 Peziza canina var. ß nobilis (P. Karsten) P. Karsten (1869), Notiser ur sallskapets pro fauna et flora Fennica forhandlingar, 10, p. 118 Peziza cucurbitae W.R. Gerard (1874), Bulletin of the Torrey botanical Club, 5(6), p. 26 Peziza brassicaecola Berkeley (1875), Grevillea, 3(28), p. 157 Peziza rufescens J. Schroter (1878), in Rabenhorst, Fungi europaei exsiccati, Klotzschii herbarii vivi mycologici continuatio, Edn 2, serie 2, n° 2311 (nom. illegit.) Humaria chartarum Quelet (1878), Bulletin de la Societe botanique de France, 25, p. 291 Peziza schroeteri Cooke (1878), Grevillea, 6(40), p. 110 Aleuria merdaria (Fries) Gillet (1879), Champignons de France, les discomycetes, p. 53 Peziza chartarum (Quelet) Cooke (1879), Mycographia, seu icones fungorum. Figures of fungi from all parts of the world, 6, p. 234, tab. 110, fig. 394 Aleuria chartarum (Quelet) Gillet (1879), Champignons de France, les discomycetes, p. 49 Humaria merdaria (Fries) Quelet (1881) [1880], Compte rendu de l'Association francaise pour l'avancement des sciences, 9, p. 672 Helotium pedrottii Bresadola (1881), Fungi tridentini, novi vel nondum delineati, 1(1), p. 14, 98, tab. 15 Humaria glacialis Rehm (1882), Hedwigia, 21(7), p. 97 Dermatea sydowii Rehm (1882), in P. Sydow, Mycotheca marchica, cent. 4, n° 379 Humaria pedrottii (Bresadola) Rehm (1884), Ascomyceten, 16, n° 754 Pseudombrophila pedrottii (Bresadola) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 106 Pseudombrophila chartarum (Quelet) Boudier (1885), Bulletin de la Societe mycologique de France, 1(1), p. 106 Humaria canina (P. Karsten) Quelet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 291 Geoscypha schroeteri (Cooke) Rehm (1888), Hedwigia, 27(5-6), p. 163 Pyronema chartarum (Quelet) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 109 Pezizella cucurbitae (W.R. Gerard) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 285 Pezizella brassicaecola (Berkeley) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 283 Humaria nobilis (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 138 Humaria canina subsp.* nobilis (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 138 Humaria schroeteri (Cooke) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 141 Humaria deerrata (P. Karsten) Saccardo (1889), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 8, p. 140 Humaria pictilis Quelet (1892) [1891], Compte rendu de l'Association francaise pour l'avancement des sciences, 20(2), p. 464, pl. 2, fig. 4 Hymenoscyphus brassicicola (Berkeley) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 485 Hymenoscyphus cucurbitae (W.R. Gerard) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 485 Ascophanus caninus var. nobilis (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Ascophanus caninus(P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Ascophanus deerratus (P. Karsten) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Ascophanus merdarius (Fries) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Ascophanus pictilis (Quelet) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 76 Pachyella schroeteri (Cooke) Boudier (1907), Histoire et classification des discomycetes d'Europe, p. 51 Peziza pedrottii (Bresadola) Migula (1913), Kryptogamen-flora von Deutschland, Osterreich und der Schweiz, Band III. Pilze, 3(2), p. 1015 Pseudombrophila deerrata (P. Karsten) Seaver (1928), The North American cup-fungi (operculates), p. 141 Pyronema canina Dearness & Bisby (1929), The Fungi of Manitoba, p. 60 Infundibulum tiliaceum Velenovskŭ (1934), Monographia discomycetum bohemiae, p. 351 Humaria ustulina Velenovskŭ (1939), Novitates mycologicae, p. 199 Humaria nivea Velenovskŭ (1947), Novitates mycologicae novissimae, Opera botanica cechica, 4, p. 148 Orbilia cucurbitae (W.R. Gerard) Seaver (1951), The North American cup-fungi (inoperculates), p. 155 Pseudombrophila merdaria (Fries) Brummelen (1995), Libri botanici, 14, p. 45 (nom actuel) References : Medardi p. 228 Groupe : Pezizes Classification : Ascomycota / Pezizomycetes / Pezizales / Pseudombrophilaceae Chapeau/Fructification : sessile, legerement cupulee. Chair : ceracee, fragile, brunatre. Stipe : Nul Habitat : Sur excrements de cheval. Spores : lisses, hyalines, non guttulees, uniseriees dans l'asque. Comestibilite : Sans interet |
Massaria anomia (Fries) Petrak (1923) |
![]() |
Synonymes : Sphaeria anomia Fries (1823), Systema mycologicum, 2(2), p. 381 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1823)
Valsa anomia (Fries) F. Strauss (1853), in Sturm, Deutschlands flora, Abt. III, die pilze Deutschlands, 6(34), p. 31, tab. 4 Diatrype anomia (Fries) P. Crouan & H. Crouan (1867), Florule du Finistere, p. 34 Valsa profusa var. anomia(Fries) Quelet (1875), Memoires de la Societe d'Emulation de Montbeliard, serie 2, 5, p. 501(73) Engizostoma anomium (Fries) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 473 Massaria anomia (Fries) Petrak (1923), Annales mycologici, edii in notitiam scientiae mycologicae universalis, 21(1-2), p. 114 (nom actuel) References : Ellis p. 227 Groupe : Pyrenomycetes Classification : Ascomycota / Eurotiomycetes / Pyrenulales / Massariaceae Chapeau/Fructification : Ascomes sous forme de pseudotheces globuleux, bien incorpores dans son substrat (ecorce de Robinier) et emprisonnes dans un stroma. Chaque ascome est muni d'un col s'ouvrant a la surface du support.Les ascomes sont le plus souvent regroupes par 2 a 5.. Chair : L'interieur des pseuthotheces est constitue par une matiere de consistance gelatineuse renfermant asques et pseudoparaphyses. Habitat : Cette espece saprotrophe lignicole s'observe a la surface et sous l'ecorce de branches mortes de Robinier (Robinia pseudoacacia). Sa repartition geographique est assez large dans l'hemisphere nord (Amerique du nord et Europe). Spores : Elles sont oblongues, cylindriques, auc extremites arrondies, a paroi hyaline et lisse, a contenu brunatre a maturite. Elles sont munies de 3 cloisons avec un tres leger retrecissement a leur niveau. Elles mesurent 50-60 x 13-15 µm Comestibilite : Sans interet |
Pour vous accompagner lors de vos sorties mycologiques, MycoDB vous recommande les guides suivants :